Ağlar efendim. Hem de öyle bir ağlar ki... Belki kimseye göstermek istemez bunu, kimse bilsin istemez ama ağlar. Canım derse birine ama öyle dilde değil gönülden, yaşayarak derse bunu bir gün ağlar. Başını omuzuna koyacağı birini ister, bulamaz daha da ağlar.
Biz robot muyuz? Şu erkek adam ağlamaz zırvasını çıkaranın da ayrıca mına koyim. Bizi ruhsuz, duygusuz birileri gibi yansıttığı için.
Bir kere sevsen gönülden o zaman görürdüm seni be diego.
Erkeklere sesleniyorum... Erkekler de ağlar. Ulu orta değilse bile, en sevdiğiniz insanın omuzlarında ağlayın. Sevdiğiniz insan yoksa başınızı yastığa gömüp ağlayın. Sözlerinizle, davranışlarınızla zaman zaman ağlayın. Herkes için doğal olan budur. Hayat insanı bazen güldürür, bazen de ağlatır.
not: ağlamayan biri olarak, gerçekten merak ettiğim sorudur. ama bir erkek neden ağlamasın. erkekler yapı olarak güçlü varlıklardır. bu yüzden güçlerini dengelemek adına ağlamak onlar için ilaç gibi gelmelidir. ağlamak kötü bir şey değildir.
sünnette, aşı olurken, yere düştüğümüzde herhangi bir boktan çıkamadığımızda karşı cins büyüklerden gören hemcins büyüklerimizin de biz erkek adamlara karşı sunulan dayatmadır. evet ağlıyoruz ama bunu kendimizden bile saklar olduk zayıf gözükmeyelim diye.
ağlar ya için için hem de sesi çıkmazda gözünden yaşlar akar gider, kabullenmek istemez ama engel olamaz o gözyaşlarına.
teselli cümlesidir. alın bi tarafınıza sokun tesellinizi amk, insanız lan bizde...
