bu öbeğin, eleştiri oklarını yönelttiği durumun başat yaratıcıları maalesef kendilerinin muhatap olarak alındıklarını bilmezler; bilselerdi zaten eril tahakküm olmazdı belki. eril tahakkümün eziciliği öyle doğaldır ki; onu akvaryumda yaşayan balıkların evreni gibi düşünebiliriz. bu söz konusun her yerdelik ve işaret edilemezlik onun bir sorunsal olarak ele alınmasını da güçleştirir. bunun yanı sıra, mikro düzeyde eril tahakkümün ibaresi olan olgu ve olaylar, sorunun dar alanda incelenmesine ve toplumsal şeyler ve ilişkilerin düzenindeki daha büyük etkisinin gözden kaçmasına sebep olur.
kendisini dayatmasına gerek yoktur; çünkü kendisini bir "olması gereken düzen zaten hep bu olmuştur" şeklindeki yaygın ve örtük bir dil üzerinden haklılandırır. yani insanlar kendiliğinden ve doğal olarak kabul ettikleri için, öbeğin içerisindeki tahakküm kelimesi bir anlamda ironiktir. ortada tahakküm yok gibidir. sembolik ve örtük araçlar üzerinden gerçekleştirilen bu dayatmayı ortadan kaldırmak için öncelikle bunun bilincinde olmak gerek. ulan marx marx konuştum sona doğru, gızzz.
