şu sıralar pek yok. yaz geliyor ufak ufak, ağaçlar meyve veriyor. çoluk çocuk bilgisayar başında, internet cafelerde, playstation salonlarında. bizim zamanımızda saydığım her şey büyük lükstü. şimdi düşünüyorum, iyi bir bilgisayarda, dünyanın en iyi oyunlarını oynuyorum ama şu eriklere dalmak kadar heyecan ve haz verici değiller. yavaş yavaş bitiyoruz. tükeniyoruz.
çocukluğumun en önemli ve en heyecanlı aktivitesidir. yeni nesil ise bunu internet kafeler de counter strike gibi oyunları oynayarak yaşamaktadır. yazıktır, günahtır.
