Dünyada erguvanın en bol ve en güzel haline, özellikle Boğazın yamaçlarında rastlandığı gerçeğini en güzel dile getirenlerden biri de, kendisi de bir erguvan aşığı olan Süheyl Ünver’ dir:
“Neden istanbul’da Mayıs’a erguvan demezler. Neden Boğaziçi’ne Erguvan Boğazı demezler, aklım ermez. Nedir bu tabiatı sevmemek ve ondan hislerimizi zenginleştirmemek? Erguvan renginin farkında değil, bari sen ol! Erguvanı Boğaz’da vapurdan görmeli. Karadan geçip gitmek hem Boğaz’a ve hem erguvanlara hakaret. Erguvana şiir söyleme, anlatamazsın. kendisi şiir. Gör ve duy, kâfi. Erguvan seven vefalı ise yerinde görür, koparmaz. Erguvanı görmek ister misin? Gözünü terbiye et. Göz musikisi buna derler. Erguvana koku lâzım değil, erguvanlığı kâfi ... iki güzellik bir arada olmaz.”
erguvan, rengiyle, diğer özellikleriyle ve hakkında söylenmiş hikâyelerle, bana göre, ilkbaharın gizemli güzelidir.
erguvan, her şeyden önce, diğer bir çok çiçeğin aksine ağaçta yetişir. kokusu da yoktur, erguvanın. hakkında söylenmiş hikâyeler yüzyıllar boyu sürmüş olsa da, mevsimi kısacıktır. ancak nisan’ın sonlarıyla, mayıs’ın başlarında rastlayabiliriz ona. nadiren, hava şartları müsait olup da lütfedip gelirse bir de mart’ın sonlarında. az görünür, çok durmaz. acelecidir ve de nazlı. seyrek görünse de ardından çok konuşulur.
efsanelere baktığımızda erguvanın kökenlerinin filistine uzandığını görüyoruz. daha bilimsel kayıtlar ise akdeniz, balkanlar ya da güney avrupa ve batı asya olarak göstermektedirler, anavatanını. ülkemizde ise ege, güney anadolu ve marmara bölgesi’nde yayılmakla birlikte, dünyada en bol ve en güzel haline, özellikle boğazın yamaçlarında rastlandığını herkes kabul etmektedir.
Yehuda'nın Hz. isa zannedilerek çarmıha gerildiği ağacın erguvan olduğu ve böyle bir alçaktan utanarak kızardığı ve pembeleştiğine inanılır Hırıstiyanlarca...
bu güzeller güzeli renge adını veren ağacın güzel de bir hikayesi vardır. şöyle ki; hıristiyan inanışına göre hz. isa'ya ihanet eden havarisi Judas (yahuda) isa'yı romalı askerlere yakalattıktan ve çarmıha gerilmesini izledikten sonra çok pişman olur. bu pişmanlıkla kendini erguvan ağacının dalına asar. judas'ın yaşadığı bu utanç ve pişmanlık karşısında o güne kadar beyaz açan erguvan ağacı, o günden sonra pembe-mor yani bildiğimiz adıyla erguvani açar.
Çekip gitmeliyim hiç düşünmeden
Bulmalıyım aradığım o yeri
Şiirmiş, bilgelikmiş her neyse
Ne varsa benden kalsın geride
Kalsın o yalanlar, o yalan ilişkiler de
Ve ölümler ki sevdanın ikiz doğurduğu
Yetsin, taşımak istemiyorum hiçbirini yedeğimde
Nerdesin ey benim hergün yeniden doğan oğlum
Sevginin çoğul oğlu
Senin ülkende yalnız bütün özlemler
Bilirim yalnız orda, içtenlik, erinç, coşku
Bayrağındaki bir tek çiçekli dalla
Orda uçsuz bucaksız
Olanca görkemiyle bir erguvan imparatorluğu....
yeşim salkım a kısmet olmuş çok mu çok güzel bir sezen aksu şarkısı. kraliçe bir gün bunu mutlaka bir albümünde okur. yeşim salkım da şarkı nasıl okunur öğrenilir inşallah.
anavatanı akdeniz bölgesidir. ülkemizde marmara, ege ve akdeniz bölgelerinden görülür. baharda, yapraklanmadan önce çiçek açar. çiçekleri kimi zaman doğrudan gövdesinin içinden çıkar.
süreli, geçici bahar aylarının istanbul hayalidir erguvanlar. bari bu bahar geçmeden, erguvanlar bitmeden istanbula gidelimdir artık sohbetlerin ara nağmesi. gidilmeli piyer lotide demli çaylar eşliğinde çığlıklar atılmalıdır işte bu diye, iç çekişleriniz birbirine karışmalıdır sizin gibi bakan, sizin gibi gören, sizin gibi duyan, sizin kadar yaralı arkadaşlarınızla. ahlarınız birbirine karışmalıdır erguvanların mor çiçekleri altında. hatta erguvani demeli belki de çiçeklerinin rengine.
Bizansın mor bayrağına rengini vermiş, yüzyıllarca istanbulun sembolü olmuş hala bahar aylarında boğazda izlemeye doyulmaz manzaralar oluşturan çiçek..
cercis siliquastrum. anavatanı anadolu'da, akdeniz bölgesidir. ancak, adı en çok istanbul'la birlikte anılır. istanbul boğazının iki yakasındaki erguvan ağaçları şarkılara, şiirlere konu olmuştur. baharda, yapraklanmadan önce çiçek açar. çiçekleri, kimi zaman doğrudan gövdeden çıkar. yaprakları kalp biçimindedir.
doğu roma imparatorluğunu temsilen, papanın potinlerinin rengini verdiği çiçek. bir nevi "doğu roma ayak takımımızdır hüleyyn.." demek istemişler belki de.
istanbul'un baharı karşılamak için her sene giydiği pembe giysi.dünya üzerinde en çok istanbul'da yetişen bu çiçek bir efsaneye göre rengini hz.isa'nın kanından almıştır.bizans çiçeği ya da istanbul florası diğer adlarıdır.hayata bağlar insanı.
