Farklı okullarda okuduğum kız arkadaşla sabah buluşur durağa yürürdük, ıssız ara sokaklardan 10 dk uzaktaki durağa giderdik, sabahın 6:40'nda kim olacak diye ben de hep götünü mıncırırdım, okşardım.
Şimdi düşünüyorum da görenler mutlaka olmuştur, rezilliğe bak.
Msnye atarlı giderli sözler yapıp serseri gibi görünmemdir. Şimdi çok utanıyorum, benim gibi aile terbiyesi almış biri nasıl bunları yazabildi ? Ergenlik işte. Durum vahim.
belime kadar olan saçlarımı açıp -okuldan sürekli uyarı aldığım halde- aşırı derecede dağınık, serseri serbest bir şekilde okula gitmem (annem artık fön çektir diye yalvarırdı.)
türkçeyi katletmek.
hunharca xD kullanmak.
yerli yersiz her dakika depresyona girip tripkolik dinlemek?
Şiir yazmak. Ama öyle böyle değil allah'a bile yalvarmışım ne rezillikler ona buna övgüler. Sonraa bana ufak bir hareketinden yola çıkarak sevdiğini düşünmeler üff. Bunları hatırlamıyorum aslında beynim silmiş. Ama eski günlüklerimi okuyunca bunu ben mi yazdım diyorum. ergenliğimi hatırlamıyorum pek. sadece baya asiydim ona buna asarım keserim şimdi hiç eser yok kavga dense içim acır. Yazdıklarım olmasa ben öyle şeyler yapmadım diye inkar bile ederdim. Maalesef benim el yazım...
Gercekten hicbirini yapmadigim bundan dolayi da utanmadigim seyler. Yapmamak cok mu iyi bence degil yasanmasi gereken seylere hep bir buyuk gozuyle bakip yasamamak da huzur vermiyor.
Kopya çekmek
Hem de birçok kez hocanın farkettiğini bile bile
Aklıma geldikçe kendimden utanıyorum.
Hem kendimi zavallı duruma düşürüp çalışmazdım
Hem de kopya çekerdim.
ilk ergenlik dönemlerinde repçilere özenip bol giyinmektir. Yine lise 2 gibi falan aşık olduğunu sandığın birine yazılıp red yemektir. Ergenliği hafif sıyrıklarla atlatan bir kişi olarak benim bile utanabileceğim şeyler çıkmaktadır.
