Güzel olmalıydım.
Herkesten güzel olmalıydım.
Herkes beni beğenmeliydi.
Ayaklarım bu denli çirkin olmamalıydı.
Ya ellerim ?
Bu dolma parmaklar da neyin nesiydi.
Oysa hedenin narin parmaklarına sahip olmak için nelerimi vermez idim..
Her yeni güne yeni bir felaketle başlardım.
Her yeni güne yeni br sivilceyle merhaba derdim.
Her sivilce birer felaketin habercisiydi.
Güne merhaba demeyi çoktan unutmuştum.
Bir ben vardım dünyada.
Bir ben, bir dünya, bir de güneş.
Dünya benim etrafımda dönerdi.
Dünya güneşin etrafında dönerdi.
Dünya bunca işe yetişemezdi.
Ben dünyanın yükünü paylaşırdım.
Tüm yük omuzlarımdaydı.
Dünyanın en kederli insanıydım.
Annem beni anlamıyor, babam bireysel özgürlüğümün önüne taşlar koyuyordu.
Benimse sivilcelerim vardı.
Her gün yeni bir yüze aşık olurdum.
Her yeni yüz için bir başka şarkı dinler, o şarkıda hüzünlenirdim.
En aşık bendim.
En aşk acısı çeken de bendim.
Ne zaman delice aşık olduğum "çocuk" bana baksa.
Hemen bir başkasını severdim.
O zaman bir ebelemeçti aşk.
Bir oyundu.
Kovalamacaydı.
Bir gün rapci, bir gün rockcıydım.
Bir gün kominist, bir gün liberaldim.
Bu acayiplik de neyin nesiydi ?
Evet ben kendimi arıyordum.
Evet bir kimlik kazanma çabasındandı tüm saçmalıklar.
Evet beğenilme kaygım vardı.
Kabul görmek istiyordum.
Özgürlük vazgeçilmezimdi.
Yeni ve farklı bir bireydim toplum bunu görmeliydi.
Kendime ait fikirlerim, beklentilerim, karakterim vardı.
Dayatmaları ruhum tekmeliyordu.
Kurallara aklım ermiyordu.
Deli olduğumu düşünmeye başlamıştım.
Bunları normal bir insan isteyemezdi.
Bu davranışlar normal bir insanın davranışları değildi.
Evet evet.
Ben bir "ergen" dim.
Sonra büyüdüm.
Artık ben bir "olgun" dum.
Artık özgürlük peşinde değilim.
Boyun eğmelerim var artık.
Kurallarla yaşamayı öğrendim.
Artık aşık olamıyorum.
Armudun sapı, üzümün çöpü var artık.
Artık arkadaş ortamları beni mutlu etmiyor.
Yalnızlığı özlüyorum.
Yalanlar söylüyorum.
Yalanlarla arkadaşlarımı atlatıyor, sessizce evime gidip kafa dinliyorum.
Arıyorlar, yok dedirtiyorum.
Artık rock dinlemiyorum.
Başımı ağrıtıyor.
Ve en önemlisi.. Artık ne olduğumu biliyorum.
Ve en zoru.. Artık kendimi değiştiremiyorum.
Bazen soruyorum kendime.
Ergenken mi daha normaldik, şimdi mi ?
işte böyle özlenilesi, tadı çıkarılası bir dönemdir ergenlik.
her çocuğun yaşayacağı, her erişkinin yaşadığı ve hayattaki en aptal durumlarınızı hayata sunarak, stand-up tadında olan o yaşam aralığı..hiç olmadığınız kadar komedyen olduğunuz dönemdir ayrıca. herkes kendine en fazla bu dönemde gülmüştür.
ergenismus mononegaviralüs... önlerine yemini, suyunu uzaktan atıp ebeveynlerin mekandan koşarak kaçması gereken kişilerdir. fazla muhattap olmayacan bu türle. yesin dursun kendini bi kaç yıl sonra düzelir kendiliğinden. *
yüzün ödemlerle dolması, suratın " sivilleşmesi", vücudun her bir tarafında kılların çıkması gibi durumlar toplamına verilen ad... bu dönemde kızlar aşırı duygusal olabilirken erkekler de aşırı abaza olabilmektedir!
offff çok kötü bir dönemdir. starbucks, mcdonald's üzerinden kimliğini oluşturmaya çalışır. starbucks'a gidenleri aşağılayınca kendisine bir kimlik yarattığını düşünür. şu anda sözlükte dolanıyor bir kaçı. evet sıkılarak izliyoruz.
duygu ve düşünceleri kağıda dökmek faydalıdır. ağlamaklı yazdığınız şeyleri birkaç yıl sonra okur okur gülersiniz. o dönem milletin ne kadar ömrünü yediğinizi farkeder, o dönemden hala arkadaşlarınız varsa nasıl arkadaş kalabildiğinize, size nasıl katlanabildiklerine şaşırır, sabırlarını takdir edersiniz. o dönem verdiğiniz rahatsızlıktan dolayı bi de özür dileyin tabi.
en berbat dönemdir.anneye babaya ve diğer bilimum büyüklere edilmedik hakaret kalmaz.sürekli her şeye bağıran, kendiyle ve etrafındakilerle bitmek bilmeyen bir kavga içinde olunan, kendini sevmemezlik, aşık olduğunu sanıp karın ağrıları çekip ağlamak, bir daha hiç aşık olmayacağını sanmak,karşındaki erkeğin şeyinden başka bir şey düşünmediğini anlayamamak ve inatla masumiyetini korumak.
bazı kızlarda kafiyeli şiir yazma girişimleri vs vs vs.
heleki eğer ortaokuldaysanız kaşlarınız bi parmaktır, bıyıklarınız vardır ve anneniz bunlardan kurtulmanıza izin vermez liseye geçmeden... ama belki lisede bile izin vermeyecektir.
kıllısınızdır, bıyıklarınız kaşlarınız filan el değmemiştir ama adet görüyosunuzdur büyük kadınlar gibi. bu nasıl iştir anlayamazsınız. genç misiniz çocuk mu?
çocuksunuzdur daha çok çocuk... ama siz büyüdüğünüzü sanırsınız.
erkeklerde el ve kol kaslarını geliştirici faliyetlerin başladığı, kızlarda yaralanmadıkları halde, (büyük bi şaşkınlık anı) kan kaybından ölüceklerini zannettikleri dönem.
en iğrenç dönemdir. yüzde bir sivilce bayramı... ortaokulun bitiş dönemi lise çağının başlama dönemi arasında gereksiz bir yere denk gelir. artık ne çocuk ne de yetişkinsinizdir. ortada kalmışsınızdır. ne "agucuk gugucuk" diye sevilirsiniz, ne de özgürce dışarı çıkabilirsiniz. sinirlisinizdir. "yauu bana ne yaaauuu", "zaten delirttiniz", "sus be anne be" gibi cümleler favorinizdir.
