insan beyninin olgunluk aşamasının ilk yapılanma, kişinin kimliğini kurduğu evredir. insan hariç hiçbir hayvanda bu evre yoktur. dıştan bakıldığında bazı belirgin durumlar görülüyor. ses değişikliği, tavır ve hareketlerde ritimsel dengesizlik, ön planda olmak, güç gösterisi gibi gibi eskiye nazaran şekil öngörüsü bunun bir işaretidir. en güzel anısı “evet sen ergen oldun artık.” söyler gibi, yüz kısmının yağlanmadan ötürü sivilcelenmesidir.
Çocukluğumuzun en zor dönemidir. Bence iyi bir ergenlik yaşarsa insan, özgüvenli ve mutlu oluyor. O yüzden ergenleri öyle çok üzmemek gerekir. Zaten zor bir dönem sonuçta. Hem kendini keşfetmek, hem başkalarından kabul görme duygusu, hem hayatı öğrenmeye çalışmak vs. Kim ne derse desin zor bir dönem.
erkeklerin çirkinleştiği, kızların güzelleştiği, çirkinleşmiş erkeklerin güzelleşen kızların peşine dadandığı, güzelleşmeye başlayan kızlarınsa bu çirkinlere aşık olmaya başladığı bir acayip dönem.
Kişiliğin oturmaya başladığı bir dönem olabilir. Ergenlikte belki de bundan dolayı sorunlarım oluyordu. Gerçi dini kişilik her yaşta oturabilir belki. Ergenliğe girince dinden mesul olunuyor diye biliyorum.
Hormonların fokur fokur kaynadığı, insanın uçlarda yaşadığı dönemdir hiç şüphesiz.. Ya aşırı utangaç, sessiz biri olup kabuğunuza çekildiğiniz bir evredir ya da aşırı derecede dışadönük, isyankar olduğunuz bir safha.
Anasını satiim o zaman ne kadar boktan gelirdi ama şimdi o kendini keşfetme hissini, hormonları yani hissedilen coşkulu duyguları, o hayata karşı delusional olma halini harbi çok özlüyom bazen…
Şarkıların falan her notası bi anlam bi duygu bi keyif veriyordu şimdi? Aman zort he afferim harika parça bayıldım.
