ergenlik döneminde kendinden nefret eden genç:
"ulan yavaş yavaş kıllanıyormuyum ne? bu ne böyle burnumda kocaman olmuş. lanet olsun, böyle şeyler de hep beni bulur. sese bak sese, travesti sesi gibi. saçlarım da inceden inceye seyrekleşiyor mu ne? hay kahretsin hatunlar da artık hayatta bakmaz yüzüme. ulaaan ne hanzo bir sivilce bu, tam da alnımın ortasında çıkmış. kulaklarım kepçe miymiş benim ya? ellere bak, el demeye bin şahit gerek, odun gibi olmuş. şu tipe bak, kusarım ben böyle tipe" gencidir. hangimiz yaşamadık ki?
ergenlikteki gençlerin hemen hemen tümünü kapsar. çok mutsuz bir dönemdir. ben kimim, neyim, neden burdayım, aşk var mı? gibi soruları yanıtlamaya çalıştığı için sözkonusu geçn zaten beyinsel olarak normal düzey üstü iş yapmaktadır, bu sorular cevaplanamaz sorular olduğundan açıklama getiremez,kendinden de soğur... belli bir süre sonra olayı umursamamaya başlaar, "kimsem kimim neysem oyum, aşk beni bulur" durumuna geçer. zaten sonra hayata da tutunmayabaşlar.
