genellikle lise son sınıf ve 2-3 yıl sonrasında bazı bazı üniversitenin ilk yıllarına kadar sıçrayan etkinliktir. gümüş yüzük yada 14 ayar altın yüzük takılır. olay şöyle gelişir;
-neyse abi nişanlımla konuşuyorum
-ne! nişanlandın mı olum hayırlı olsun
-evet abi saolasın
-hiç duymadık ya allah allah abini gördüm o da birşey demedi
-kendi aramızda abi
-haa aile arasında
-yok abi kızla benim aramda
-ha siktir ağzımı boşuna yormuşum.
ergenlerimizin kafası çalıyor üstadım. baktılar bu kızlar vermiyorlar. kızların en büyük zayıf noktası evlenmeyi kullanmaya başladılar. tek amaçları kızları yatağa atmak. zaten kız yatağa yüzük çöpe. helal olsun. önünüzde saygıyla eğiliyor. öhö öhö ne eğilmesi lan sözümü geri aldım. bir ergenin önünde eğilinir mi? göt elden gider mazaallah.
"bizimki farklı be, biz ciddi düşünüyoruz."
hayır kardeş. hepsi aynıdır. hepsi üç beş saniyede bir "seni çok seviyorum" yazma gereği hisseder, ilişkilerini facebooktaki tüm arkadaşları onlardan daha iyi bilir. her şeyi paylaşırlar. metalaşmış şeylere ilgileri çoktur. yüzük alırlar, sözde nişanlanırlar. 3, 5 ay sonra ayrılırlar. devinim, bundan sonraki ilişkilerinde de devam eder. midesizdirler.
ergen falan diyoruz ama liseden başlayıp üni.den mezun olana kadar hatta ölene kadar gidenleri var.
biz hala günübirlik ilşkiler yaşıyoruz, yatağımızda çoğu zaman kimin olduğunu bile hatırlayamıyoruz. başka vücutlara sarılırken çoğu zaman ilk aşklarımızı hayal ediyoruz ya da hatırlıyoruz.
gün geliyor çoğu zaman;
olm senin kız benim eski sevgilim cümlesine karşı evet şu an seninle değil benimle diye sahip çıkamıyoruz.
bırakalım da onlar nişanlansınlar, sözlensinler ne bok yaparlarsa yapsınlar.
bağlılık yemini etsinler.
unutmayalım bir de çoğumuz geçtik bu yollardan.
elimizde bi kadeh bir duvar köşesinde ah keşke yanımda olsa dediğimiz aşklarımız oldu. keşke öyle yapsaydım keşke böyle davransaydım dediğimiz anlar oldu. ve hala da var.
biri kalkıp da lan piç sana ne derse kendi adıma konuşayım o zaman.
pişmanım yaptığım çoğu şeye.
daha doğrusu yapamadıklarım için pişmanım!
