gerek başbakanımızın lübnan ziyaretinde oluşan olumlu hava olsun, gerek cumhurbaşkanımızın yemen ziyaretindeki hoş hava olsun türkiye cumhuriyeti'nin ve liderlerinin ne kadar çok sevildiğine, türkye cumhuriyeti'nin onlar için bir umut olduğunu bir kez daha göstermiş oldu bizlere.
şöyle 2000li yıllara dönersek, bırakın ortadoğu'yu, ankara'dan çıkmayan sistematik liderlerden sonra böyle liderlerin türkiye'nin sözcüsü ve yöneticisi olması hangi birimizi sevindirmiyor ki?
istedikleri kadar sevsinler bize ne, ortadogunun degil onlar turkiye cumhuriyetinin (!) liderleri... Her seyden once kendi memleketleri gelmeli ama turkiyede turk olmak 3. sinif... kurt olmak 2., arap olmak ise birinci sinif... Sor bakalim gercekten gercek turklere, hani su arap sempatizani olmayan, ataturkun ilkeleriyle ilerleyen, aydin, ahlakli, kulturlu turke seviyor mu bu tipleri diye?
