erdem kavrami felsefenin en tartismali konularindan biridir. erdemli olmak, ideye gore makbul olan degerlere sahip kisi olarak muglak bir sekilde tanimlanabilir.
erdemli olmak için insanların bütün egolarından kurtulmaları gerekir. bunun içinde öncelikle nerede olduklarını, yani sistemin ne kadart içinde, ne kadar dışında oldukların farkına varmaları gerekir. varolan sistemde, kapitalizmin dik alası olduğuna göre, kapitalizmin var olduğu toplumlar asla erdem sahibi olamazlar. *
platona göre erdem bilgi demektir ancak bilgi sahibi olabilen erdem sahibi olabilir.
sözlükteki anlamı ise: ahlakın övdüğü alçak gönüllük olarak tanımlanır.
Şunu unutmamak lazım: Bir değişim varsa zamanıdır. Buna inanmak bize pansumandır. insan ‘hoş geldin’leri becerebiliyor da ‘hoşça kal’larda çuvallıyor. Sevdiklerini, emek verdiklerini ve daha nicesini uğurlayamıyor ağırladığı gibi. Erdemli olmak bu mu acaba? Gelene de gidene de kollarını açıp sarılabilmek mi? Kendi başına gelmeyince her şeyin öğüdü, tavsiyesi, tesellisi kolay da kendi başına gelince zor mu acaba? Bunları düşündüm çok sevdiğim birinin uzun zamandır sevdiği gidince. Bazen iyiye gidiyor bazen kötüye. iyi ya da kötü demeden değişime bakabilmek mi acaba erdem? Bilmem, nereden bileyim? Erdemli olma yolunda çok eksik biriyim.
