kayısı çarşısısın, fal
açtım sarı bir deniz çıktı
açtım sonbaharın yaptığı bir şey çıktı
kalbinden kirli adım çıktı ordaydım
yaralıların yarasında yarım kabuktuk
çabuk çocuktuk kayısılar çok buruk
usul usul votkayla karışan temiz kan
sen değil, seni örten mazgallar utansın
gözlerin rütbemdi bu bakmalar savaşında
baktığımız menzilde kırık hafızamızdı yanan
peki var mıydı o beden denkleminden artan
varsa eğer, varlığını saklayan bu zindan
da tek rutubet gözyaşlarımdır üşütme
bırak, bizi ayıran kahpe melekler ağlasın
kainat ağlasın tabiat ağlasın
