uzun zamandır taşlaşmış olan kalbin, umarsamaz olan bünyenin okumuş olduğu bir kaç entride kendinden bir şeyler bulup da git gide salıvermesidir kendini. güzeldir yani, ağlamayı çok özleyen bünyeler için.
bu kadar çok güldüren yazarların, acılarını da çok iyi anlattığını anlamaktır bir bakıma. boşuna yazar olmamışlar diye düşünürsünüz. ne kadar ayrı fikirlerde olunursa olunsun, bir noktada birleşmektir entry okurken ağlamak. yazarla beraber ağlamaktır.
