Bazen icim doluyor ya da bildigim cok iyi seyler var yazmak istiyorum sonra kim ugrasacak aman simdi bununla deyip vazgeciyorum. Ulan kendimin en buyuk rakibiyim bak yeminle.
Şu sıralar başıma gelendir. Açıyorum başlığı, bir sürü şey yazabilirim. Tam yazmaya başlayacağım; amaan boşver, kim uğraşacak deyip geri çıkıyorum başlıktan. Bunları bile zor yazdım.
Mesela son framede ne zaman ilginizi ceken bir baslik gorseniz kendi kendinize kafanizda bir Tanim yaparsiniz ama is basliga bizzat yazmaya gelince bir tembellik gelir.
"amaaan kime yazicam,kim okuyup anliycak, hem zaten sacma entry olucak. Yazarak vakit ve enerji kaybetmeye ne gerek var ki?"
diye dusunursunuz ve vazgecilir yazmaktan.
bir aydır içinde bulunduğum durum. şimdi sözlüğe gireceksin, bir sürü saçma sapan belden aşağı muhabbet, faşistlik, delilik çeşit çeşit şey. insanın hali olmuyor uğraşmaya. ama normal zamanda eğlenceli tabi, süper.
çoğu zaman moral bozukluğu sonrasında yaşanabilcek durumdur,hani şu kimseyle konuşmak, görüşmek, olmak, istemezsin ya, yazmak da istemezsin işte öyle anlardan biri değil bu anların toplamıdır.
