dünden beri önümde uygun adım yürüyen olaylar zinciri.
zamanında bir kaza yaptım. 1. köprüden çıkıp levent sapağına doğru giderken, çalan telefonu açıcam diye şekilden şekile girip direksyon hakimiyetini kaybettim ve levent duraklarının duvarına çarptım. kazada benden başka kimsenin suçu yok. kabul.
söz konusu duvar için kamu davası açıldı cezamıda adalet için hızlı sayılabilecek bir zamanda sonuçlanan davayla ödedim. bunu da kabul.
ama geçen gün o duvarın önünden geçerken farkettim ki artık o duvar yok. kendimi öldürmeye çalıştım, üstüne dünyanın cezasını ödedim ve devlet kara yolları benden parasını çatır çatır aldığı duvarı yıkmış. ne diyim ne edeyim nerelere gideyim.
***
alışveriş yaptım. beğendiğim birkaç parça ürünü aldım, eve giderken başkasıyla torbamın karışmış olduğunu farkettim. aynen aldığım yere geri döndüm ve insan gibi durumu açıkladım. kasadaki kadın kimsenin benim eşyalarımı geri gelmediğini, elimdeki ürünlerin aldığım ürünlerden daha pahalı oldukları için şanslı olduğumu, istersem kendi ürünlerimi alıp üzerinde kalan parayla alışveriş yapabileceğimi söyleyip beni delirtti. haram helal kavramı kalmamış insanlarda onu da öğrendim. iyi oldu.
***
balıkçının son balıklarını alırken gündüz bunları 3 katı fiyata sattım kısmetliymişsin abla diyen adamın balıklarını aldığıma pişman oldum. gittim kedilere verdim, kediler doydu.
