Mükemmel başlayan,mükemmel ilerleyen ama ikinci yarıda vites küçülten,müziklerin tam yerinde kullanıldığı,irreversible kadar sert olmayan,sert olmadan da iyi işler yapabileceğini gösteren gaspar noe eseri.
filmde insanı içine sürükleyen, son derece başarılı kasvetli bi hava var. hani hem bunalırsınız hem de daha çok içine girmek istersiniz ya, işte öyle bir şey. işlediği tema zaten seyirciyi etkileme konusunda son derece elverişli; fakat bu tema daha iyi işlenebilir miydi, pek sanmıyorum.
izlediğim en saykodelik filmlerden biri Enter The Void.Öncelikle şunu belirtmeliyim ki Gaspar Noe'nin tarzını bilmiyorsanız bu film sizin için anlamsız bir film olarak gelebilir,fakat Gaspar Noe'nin tarzına aşina olanlar bu filmin neden böyle bir film olduğunu sorgulamayacaklardır bile.Ben Irreversible'yi bu filme göre daha çok beğendiğimi ve etkilendiğimi söylemeliyim,fakat Enter The Void'in daha önce izlemediğim ve tatmadığın adeta bir sinemasal deneyim olduğunu da belirtmem gerekir.Ben filmin içeriğini yani senaryosunu pek beğendiğimi söyleyemem,fakat filmin teknik yönünü çok beğendim;özellikle filmdeki kamera kullanımlarını ve ışıklandırmaları çok beğendim ve etkilendim.Bana göre filmin en büyük handikapı süresinin gereğinden fazla uzun olması,evet çok uzun süresi olmasına rağmen nerdeyse bir anı bile klişe kokmuyor film,fakat hem izlenebilirlik hem de tahammül eşiği bakımından film keşke şöyle bir 15-20 dakika daha kısa olsaymış,açık söylemek gerekirse ben yer yer sıkıldım izlerken,bazen de kısır döngüye girdiği için film yer yer bayabiliyor.Fazlasıyla karmakarışık,bünyede uyuşturucu etkisi yaratan,neler olduğu kolay kolay kavranamayan bir film Enter The Void,yani izlerken izleyeni şok eden,baş döndüren ve vuran bir gücü var.Filmin atmosferinin de çok başarılı olduğunu söylemeliyim sürekli karanlıklar içerindeki durmaksızın yanıp sönen rengarenk ışıklar,dönen kameralar adeta seyirciyi bitmek bilmeyen bir uyuşturucu tribine sokmuş hissi yaratabiliyor.Her ne kadar teknik yönden beğensem bile dediğim gibi içerik olarak pek beğenmedim,keşke bu teknikler daha başarılı bir senaryo ve olay örgüsü ile birleştirilseymiş.Ayrıca filmin giriş jeneriği bugüne kadar ki izlediğim -bana göre- en etkileyici jenerik.Son olarak Enter The Void; sarsıcı,baş döndürücü,daha önce eşine benzerine belki de hiç rastlamadığınız bir film ve bir deneyim adeta.Eğer normal bir film izlemekten ziyade sıradışı bir deneyim yaşamak istiyorsanız veya kendi dünyanızdan soyutlanmak istiyorsanız Enter The Void'i size tavsiye edebilirim.
etkileyici bir film. herhalde en uygun tanım bu olur. herkesin beğeneceğini düşündüğüm bir film değil, ama etkileyici bir film. hani öyle çok zeka isteyen, uzun uzun hakkında düşünmenizi gerektiren bir film de değil. ama etkiliyor işte.
dmt, epifiz ve benzeri mevzularla ilgili bayağı bir araştırma yaptıktan sonra izlediğim için midir(o da şans eseri oldu biraz) bilemem ama gerçekten baştan sona ilgimi bir an olsun kaybetmedim. çekim tarzının rahatsız edici olması ise gayet normal. normal bir şeyler yaşayan bir karakteri izlemiyorsunuz neticede. ayrıca sahneler arası geçişleriyle de çok derin hisler bırakıyor insanda.
uyuşturucu gibi film, film gibi uyuşturucu. yalnız bir demeci unutmamak lazım; dmt uyuşturucu değil, bütün uyuşturucuların allahı. (bkz: kafa yapan filmler)
detaylara girdiğinizde filmi alttan ve üstten çeken, izleyeni yoran bir kamera olursunuz. sizi takip eden oscar ise tanrısı gaspar ile paralel evrende hayata dik daireler çizer. sonsuz renkli daireler.
--spoiler--
filmin içinde bir uyuşturucu madde kullanıcısının ince mi ince detaylarını görüyoruz. film detaycılık konusunda başarılı.
örnek vermek gerekirse, ana karakterimiz, kardeşi linda'nın oynaşı mario'dan çocuğu olursa "o çocuğu öldürürüm diyor" akabinde ve detayında kürtaj ile o çocuk aldırılıyor.
kafasını budizm reenkarnasyonuna takıyor ve filmin sonu enteresan bir şekilde bir bebek doğumu ile bitiyor.
vurulduğu sahnede ölüm anında salgılanan salgının dmt'nin salgısı ile aynı olduğunu bildiği için, dmt ve ölüm arasında arafta kalıyor daha önceden tecrübe ettiği bilgilere göre 6 dakika etkili olan o salgı çok uzunmuş gibi sürüyor, dolayısıyla ölümünden sonra rpg şeklinde gördüğümüz ana karakterimiz aslında dmt ve ölüm arasında arafta kalmış bir insanın tripleri.
karakter filmin başında tokyo'yu yukarıdan merak ettiğini söylüyor, ayrıca arkadaşına "duvarların içlerini görebilsek keşke ne güzel olur" ayarında bir şey söylüyor ve filmin son anlarına kadar tokyo'yu binaların içlerine ve dışlarına gire çıka yukarıdan izliyoruz.
anneden süt emen bir bebeğin dünya'nın en güzel şeylerinden biri olduğunu düşünen karakterimizin kafasında iki anne modelimiz var, birisi kendi annesi -ki muhtemelen filmin sonunda doğan bebek linda'nın değil annesinin doğumu-, diğeri arkadaşının annesi gibi, kirli bir anne. takdir edersiniz ki o kirli anneyi zaten kendi çapında acıma duygusu ile cezalandırıyor.
--spoiler--
biçimini bulamayanların filmi. güzelken izlenildiğinde ilk dakikadan itibaren içine girer ve çıkamazsınız. sürekli ve sürekli başa döner bütünlüğü de tam olarak çözemezsiniz. boşluktan fazlası mıdır ölüm bilmem ama bu film kesinlikle izlenmelidir.
reenkarnasyonu konu alması yönüyle sıradışıdır. Zira bu konuya başka bir filmde denk gelmedim. Film yavaş ilerlerken sizin düşünmenize fırsat veriyor. Dikkatli izlenirse zevk verir ve kafa yapabilir.
