nerde kalmıştık, siyaset herkese açık kapısı olan bir salon değildir. olmamalıdır entellektüel elitizm'e göre. çünkü siyaset konusunda ehli olmayan kişilerin siyasete bulaşması demek birçok açıdan yanlış sonuçlar doğuracaktır. örneğin mahalle bakkalınızın cumhurbaşkanınız olmasını ister misiniz? ya da berberinizin başbakanınız? entellektüel elitizm de tam olarak bunu söyler işte. siyaset arenasında yalnızca profesyonel siyasetçiler, iktisatçılar, teorisyenler, hukukçular bulunmalıdır. bu devletin bekası için ve halkın çıkarları için atılması gereken en rasyonel adımdır.
demokrasi, entellektüel elitizm'e göre daha bireyci gibi gelebilir ilk bakışta. fakat demokrasi her toplum için uygun bir siyasal sistem değildir. demokrasi, halkın kendi kendini yönetme bilincinde olduğu topluluklar için daha rasyonel bir tercihtir. türkiye örneğinden yola çıkarsak, son derece demokratik bir ülkede yaşıyoruz ya ne de olsa, demokrasi gereği iktidara gelen bir siyasi partiden ve siyasetçilerinden halkın ne kadarı memnundur? demokrasi türkiye için ne kadar uygun bir sistemse, teokrasi de o kadar uygundur. fifty/fifty.
dikkat etmeniz gereken en önemli nokta; dağdaki çobanla benim oyum bir mi olacak diye soran aysun kayacıyla beni karıştırmamanız. çünkü okuduğunuz satırlar aracılığıyla savunduğum entellektüel elitizme göre bir sayılmalı her iksinin oyu da. aysun'cuğumun oyu da dağdaki çobanımın oyu da eşittir. ikisi de sıfırdır.
