bir piyanonun la sesi gibi dinlendiriciydi ellerin,
ne zaman dokunsam, bir melodi çalınırdı kulaklarıma,
dokunana kadar ellerine sağırmışım aslında,
bir güzel keman ve yayını andırırdı kaşların,
ağlamaya direnen bir adamın sesindeki titreme tınısında çalınırdı kulaklarıma gözlerin,
en karışık notalardan oluşmuş bir eserdin gözümde,
ve bu eseri hakkıyla anlatmanın,
tek yoluydu bakışların.
devasa bir kanun gibiydi saçların,
her telinde farklı bir ses duyardım dokununca,
ve bir virtüöz edasıyla çalardım onları,
hem de tek elimle,
kabul. belki bir chopin olmazdım belki,
ama daha güzel bir şey çalacaktım ben.
izin verseydin.
vermedin.
aslında haklıydın,
düğün çalgıcıları kadar varoş ve tiksindirici göründüm gözüne,
ya benimsin, ya toprağın çalardım durmadan.
Yapıcı eleştri istiyorsan: şiir başlığı güzel olmuş. Fikir de iyi. Ama ben enstrümental'ı okuyunca daha güzel bir şey bekliyordum. Sözlerle armoni oluşturmak gibi. O yüzden içerik uymadı şiire. Bir de dizelerde yazım sürecinde zorlanma, kasılma var. Hissettiriyor kendini. Bazı dizeleri toparlayamamissin alt alta açıklama yapmışsın. Oysa şiir bircok şeyi tek cümlede mukkemmel şekilde anlatabilmektir. Çok okuman lazim ve okuduğun şiirlere benzetmekten kaçın. Başarılar dilerim.
