ilkokul üçüncü sınıfta en yakın arkadaşım besteyi kıskanıp kemana başlamıştım, sonrasında beste sıkılıp kursu bıraktı, bense aksine çok sevdim. bir de kız kardeşimin piyanosunu hafif calmaya calısır, "eslem şu şöyle mi? bu böyle mi? bak bak bi şunu dinle" diyip başını şişirdiğim zamanlar olur.
yastık ile dahil olayım. ''ne yastığı ulan'' dediğini duyar gibiyim. bildiğin yastık işte. davulum yoktu hevesli zamanlarımda evde yastıklara vururdum deli gibi. yıllar geçti heves aslında yine aynı ama gençlik ateşi söndü. nerede şimdi o kill em all zamanları. tamam sakinim. iyi yastık çalarım ben.
