Bugün itibariyle engelliler haftasına girdik. Engelli bireylerin hayatlarını kolaylaştıracak onları topluma entegre edecek ve eşit olarak yaşamalarını sağlayacak projeler gerçekten çok değerli. Bunun üzerine Türk Telekom'un engelliler için yaptığı projeden bahsetmek istiyorum; Para tanıma, ilaç barkodu okuma gibi aslında küçük bizim için küçük fakat engelli bireylerin hayatlarını kolaylaştıracak detaylar, sanatı ve bilgiyi eşit bir şekilde almaları için yapılan sesli kitaplar, betimlemeli tablolar ve daha birçok güzel projeyi hayata geçirdi Türk Telekom. Bize de takdir etmek düşer. Projelerine detaylı bir şekilde bakmak için şöyle bırakayım linki; https://twitter.com/turki...tatus/1656289422797578240
Sağlık Bakanı Recep Akdağ'ın, maaşına zam isteyen görme engelli bir vatandaşımıza "Gözlerin görmüyor sana iş vermişiz. Daha ne yapalım?" dediğini duydum sınıf arkadaşlarımdan. Sağlık Bakanı'nın aşağıladığı bu engelli kardeşimizin yerine koyalım kendimizi. Alın teriyle, hakkı olan parayı alıyor. Vatanına hayırlı olabilmek için engel tanımaksızın çalışıyor. Bu kardeşimiz en iyi muameleyi hak ediyor bence. Bu kardeşimizi aşağılamak yerine, sokakta oturduğu yerden hakkı olmayan parayı kazanan dilencilere bu muamele yapılmalı. Görme engeline rağmen çalışan bu kardeşimiz baş üstünde tutulmalı. Engellerine rağmen vatanına hayırlı olmaya çalışan, alın teriyle para kazanan tüm engelli kardeşlerimize helal olsun.
adana'da sadece bir kurumun üzerine bu kadar düşüp etkinlikler düzenlediği haftadır. etkinlikleri gayet eğlenceli geçmiştir ve down sendromlu arkadaşlarımızın yüzündeki o muhteşem ifade görülmeye değerdir. mutluluğun somut haliyle karşılaştırmıştır, gururlandırmıştır bizi. keşke adana'da ve diğer tüm illerde bütün özel eğitim okulları da geniş çapta etkinliklere katılabilse...
görme engelli bir vatandaşımıza,'gözlerin görmüyor sana iş vermişiz, daha ne yapalım?' diyen recep akdağ gafından sonra hatırlanması gereken haftadır.
sevgili! bakanımız engelli bir vatandaşa bu şekilde verdiği değeri gösterdi, hemde o insanın psikolojisini hiçe sayarak. duyarlı olalım. o engelli vatandaşımızın yerine koyalım kendimizi, azıcık empati yapalım. bir insanın engelini yüzüne vurmak kadar düşecek bakanlarımız mevcut, bu haftayı bu şekilde hatırlatan bakanlarımız. yazık.
değer gösterilmeyen tüm engelli insanlarımızın bu haftası kutlu olsun.
bugün 12 mayıs. yani engelliler haftası (10-16 mayıs).
türkiye'de 8.500.000 engelli insan var. klasik tabirle, avrupa'daki bir çok ülke nüfusundan fazla engelli sayımız. hatta 8.500.000 sayısını, ülkemizin nüfusuna bölersek... türkiye'de, her 10 insandan 1'inin engelli olduğunu görürüz!
peki nerede bu insanlar? nerede bu 8.500.000 kişi?
birçok turist ülkemize gelince, alışveriş yaparken kazıklanmanın yanında... yollarda hiç engelli göremeyince "bu ülkede engelli sayısı azmış" demek gibi bir ritüele sahiptir.
avrupa'da, amerika'da, japonya'da... yani çağdaş ülkelerde, engelli olmak demek: birinci sınıf insan olmak demektir.
maçları sporcularla içiçe, reklam panolarının hemen arkasındaki yerlerinde izlerler. yine tiyatrolarda, sinemalarda kendilerine ayrılan yerleri vardır. ve bunun gibi kamuya açık yerlere girerken, söylememe gerek var mı bilmiyorum ama... hiçbir şekilde kendilerinden ücret talep edilmez.
alışveriş merkezlerinde, engelli asansörü bulundurmak zorunluluğu... veya her kaldırımın, özel bir rampaya sahip olması şartından, bahsetmiyorum bile... çağdaş ülkelerde, engellilerin hatırı sayılır bir maaşa, bağlandığından bahsetmediğim gibi...
peki türkiye'de... türkiye'de 8.500.000 engellinin, sabahtan akşama kadar... evde otuduklarını tahmin etmek zor değil. sanırım en acısı da... camdan sokakta yürüyenleri izlemeleri. hem de perde arkasından...
tabi ki bu noktada, söylenebilecek tek cümle: bu 8.500.000 insanı topluma kazandırmalıyız!
12 haziranda seçim var. partilerin mitinglerinde, değil engelli görmek... engelli insanlar hakkında, çalışma yapmaktan bahsedildiğini duyan var mı, bilmiyorum. ama ben duymadım.
bu 8.500.000 kişiyi, topluma kazandırmak için, bir yerden başlamak lazım! metrobüslerde, metrolarda bilet kesilen yerlerde... devlet dairelerinde, masabaşı işlerde... en basitiyle, su-elektrik-doğalgaz tahsilat bürolarında, bilgisayar başında... bu 8.500.000 insandan çalışmayı isteyecek, milyonlarca kişi olduğunu tahmin etmek zor değil.
her özel işletmede, belli oranda engelli çalıştırmak zorunlu olmalı.
kaldırımların, yarım metre yüksekliklere erişebildiği güzel ülkemde, engelli olmak gerçekten çok zor! ne kadar empati, yaparsak yapalım... ne kadar kendimizi, bir engellinin yerine koyarsak koyalım... ne kadar konuşursak konuşalım...
o insanların, o yarım metrelik kaldırımın önüne geldiğinde, hissettiklerini anlayamayız... veya başkası tarafından yemek yedirilmenin, ne demek olduğunu bilemeyiz... veya karşıdan karşıya geçememenin, ne demek olduğunu... veya tuvalete gidememenin, yaşamadan ne demek olduğunu bilemeyiz...
aslında hatayı en başında, engelli diyerek yapıyoruz. ilk önce o insanlara "sakat" dedik... sonra "özürlü" oldular... şimdi de engelliler... sırada ne var? "mazeretli" mi? veya "raporlu" mu?
ülke olarak milliyetleri... mezhepleri... kısacası herşeyi... ötekileştirmek, gibi toplumsal bir sıkıntımız var.
sanırım bu 8.500.000 milyon insanı, her hangi bir sıfat kullanmadan topluma kazandırdığımız gün... muassır medeniyetler seviyesine ulaşarak, onları geçtiğimiz gündür.
unutmayın! her sağlıklı insan, bir engelli adayıdır.
sorunlarinin ve insanca yasamak icin ihtiyaclari olan eksiklerinin bir haftaya sigmayacagi sadece haber bultenlerinde magazin haberlerinden sonra sadece bir kac dakika hatirlamaninise sadece saygisizlik olacagi haftadir.
engelli vatandaslar, ulasım güçlüğü nedeniyle bir yerden bir yere gidemiyor, sosyal ve kültürel etkinliklere katılamıyor ve topluma yeterince adapte olamıyorlar. böylece, daha fazla ilgi görmesi dereken engelli insanlar daha da kötüye gidiyorlar. türkiye'nin çoğu bölgesinde de durum aynı. engellilere göre yollar, mimari yapılar ve kolaylık sağlayabilecek sistemler fazla düşünülmemistir.
