bu başlık altına "çocuğun acı çekmesine katlanacağına hiç getirmesin dünyaya daha iyi" denilmesi ne kadar acıdır. şimdi soruyorum siz kimsiniz? kimsiniz bir canı dünyaya gelmesine engel oluyorsunuz.
"ama acı çekecek..." deniliyor. o zaman hemen şimdi durma al eline tabancanı git hastaneye acı çeken, sürekli hastalık sabihi olan herkesi vur. belki hitler'in idealini elde eder, ari bir ırk oluşturursun.
bir can'ı Allah yaratır, onu bu dünyadan da Allah alır. Anne baba perdedir. Kimse ama hiçkimse o canla ilgili hüküm veremez başka.
hem en basitinden düşünelim. özürlü gelecek çocuğun belki 20 sene sonra tedavisi çıkacak. örneğin beyin özürlü bir çocuğa kök hücre tedavisi yapma imkanı olacak. o zaman ne hissedeceksiniz.
eğer engel zihinselse kesinlikle mantıklıdır. önemli olan kaliteli bir yaşamsa ne o çocuğu bu dünyaya getirip işkence gibi bir ömür sürmesini izlemeye ne de onu bakarken bir hayatı harcamaya gerek vardır. zaten doğada yani hayvan ve bitkilerde bu tarz durumlar o canlının yok olmasıyla sonuçlanır. insanlar akıl sahibi olmanın ayrıcalığıyla birazda duygularının aracılığıyla bu durumlarda yanlış davranıp ömür boyu çile çekebiliyorlar. tabi en önemlisi hatayı başta yapmamak akraba evliliğinden uzak durmak. **
kararı verenler sanmıyorum ki çocuğu istemiyor olduklarından versinler, zor bir karar ve bunu doğacak insan açısından da düşünmek gerekir. o psikoloji ben bu çocukla nasıl uğraşırım, ayakbağı olur psikolojisi değil, ben bu çocuğa her gün nasıl gülerek bakabilirim içim acırken ya da onu eksiklerini hissettirmeden yaşatabilir miyim psikolojisi gibi geliyo bana. bu yüzden böyle bir karar verene haklısın demek mümkün olmadığı gibi haksızsın demek de mümkün değildir. allah kimseyi bu durum için karar vermekle sorumlandırmasın.
Bunu kendinizi düşünerek engelli çocuk sahibi olmaktansa demek yerine engelli bir insanı böylesine acımasız ve düşüncesiz bir dünyaya getirmek şeklinde düşünürsek kısmen yaşadığınız ülkeye göre doğru olucaktır nitekim ülkemizde 10 milyon engelli vatandaş bulunmakta ancak evden çıkamamaktadırlar.
engelli de olsa evlat evlattır.
sırf sağlıklı değil diye doğmadan öldüren bir anne baba sağlıklı doğupta daha sonra trafik akzasnda sakat kalan çocuğunu da atar evden.
çok zor bir karar olduğu tahmin edilen olaydır.
kişi o çocuğa hayat boyu bakabilecek gücü kendinde görüyorsa doğurmak isteyebilir fakat ileride onun çektiği çileyi, attığı her adımda, her konuşmaya çalıştığında zorlandığını gördükçe içi parçalanacaksa ve çocuk "benim suçum neydi.." dediğinde cevap verilemeyecekse aldırmak düşünülmelidir. *
sakat doğum riskinin, ebeveynlerin yaşıyla direkt alakası olduğunu düşününce sokağa çıkıp, ilk kolundan tuttuğu kızla evlenesi geliyor insanın lakin o da çocuk oyuncağı değil. aşk, meşk, anlaşma, geçinme.. öff. neyse.
engelden kasıt gerizekalılık mı,fiziksel olarak mı,organlarından veya uzuvlarından biri mi eksik? yoksa bunlara duygu,düşünce,yaşam standartı vs.dahil mi edicez.eğer öyleyse hemen hemen hepimizde bi özür bi engel bulmak mümkün.çok kılişe bi cümle vardır ki çoğumuz çok defa söyleriz 'kimse dört dörtlük değildir' bu cümle herkesin biraz engelli,özürlü vs. olduğunun en büyük ispatıdır.unutmayalım ki birçok engelli'nin kendisini 'engelsiz' görenlerden çok daha fazla işler başardığını görüyoruz, duyuyoruz, biliyoruz.
dini boyutu bu işi yapan aileyi bağlar.diğerlerine de afedersiniz yarrak yemek düşer efendim.burdan insanlık, merhamet bilmem ne diye zırvalayanlar o çocuk 30 yaşına geldiğinde altındaki bezi temizlemicekler.ömründe bi kere bile kucağına bebek almamış insanlar burda ahkam kesiyorlar. klavye delikanlılığı böyle bişey demek ki.
engelli olacağı doktorlar tarafından tespit edilmiş bir bebeği dünyaya getirmemek, asıl o bebek açısından çok daha hayırlı olur. her zaman demezmiyiz kız erkek fark etmez, önce sağlıklı olsun. yazar arkadaşın bu cepheden de olaya bakması lazım.
dünyaya gelse, bütün arkadaşları koşarken o koşamayacak. aynaya baktığında kendisini beğenmeyecek. neden beni böyle dünyaya getirdiniz diye anesine babasına kızıp hesap soracak. tabi anne babanın da içi kan ağlayacak.
en basitinden, sağlıkları yerinde olan çocukların bile istedikleri olmadığında, o zaman neden beni dünyaya getirdiniz diye isyan etmeye başlamıyorlar mı anne babalarına.
yazar arkadaş anne babalara çok acımazız davranmış.
bütün aileler çocuklarının, dünyaya geldikten sonra üzülmemeleri için böyle davranıyorlar kanımca.
duygusallık bir kenara bırakılıp mantıklı düşünüldüğünde elbette yapılması gereken şeydir. insan sırf onu karnında tasıdı diye, sırf çocuğu olsun diye engelli bir çocuğu bile bile dünyaya getirirse bu bencillikten baska bir şey olmaz.
bu durumu yadırgayanların ; doğumdan önce sakat doğma riskinin bilinmesine karşın doğurulan , her hafta onlarca iğne olmak zorunda kalan , vücut gelişiminde problemler olduğu için sürekli neşterle iç içe olan , hayatta ızdıraptan fazlasını bulamayacak olan ve 7 ay ömür biçilmiş bir çocukla * bir hafta zaman geçirmelerini dilerim .
etrafınızda böyle bir yavrucak olmadığı için siz hayat adına çok iyi atıp tutarsınız canım yobazlarım . şimdi eksileyebilirsiniz .
(bkz: iki ucu boklu deynek). ne kötü bir durumdur. verilen karar yaşatmak ve yaşamaktır yada öldürmek ve yaşamamaktır. son söz olarak allah kimseye vermesin bu karar durumunu.
' annelik emek ister , sabır ister. şayet kendi çocuğun için bunu yapamayacaksan hiç anne olma daha iyi ' denilecek olan söylemdir. kimsenin bir başkasının yaşama hakkını elinden alabilme lüksüne sahipliği yok. ve eğer yaratan öyle bir çocuğu uygun görmüş ise onu doğurmaktan başka seçenekte yoktur. o çocuğu veren yaratan, onu büyütebilmen için gerekli olan sabrıda verir zaten. dini hislerin dahi artık kalpte değil akılda nefes alması , hatta akılda bile çürümeye mahkum bırakılmış odalarda barınması neticesinde böyle duygusuz böylesine bencil bireyler olduk işte , sonumuz hayrola.
(bkz: annen seni doğurmuş ama)
engelli bir çocuğun sürekli toplum tarafından dışlanarak yaşamasına şahit olmak istemeyen anne babanın kararıdır. ve unutulmamalıdır ki eğer o anne babaya bir şey olursa o engelli çocuk kendi hayatını idame ettirme yetisine sahip olmayacaktır.
Allah başa vermesin denilecek bir durumdur. Ama yaşama hakkı kutsaldır.
zor bir karardır ama benim nazarımda sağlıklı bir insanın canına kıymakdan hiçbir farkı yoktur.
cinayettir.
kader böyledir. bunun önüne geçmek kaderi değiştirmek değildir.
