Korku. insanın hayatta olduğunu hissettiren en önemli ve en hakiki histir kendisi. Dışarıya belli etmekten cekinir genellikle insanlar. Nedenini hala anlayamam.
ben de ki özlem. kendim istemedim hala istemiyorum istemem için de bi sebep de yok ama çok gereksizce ve sinir bozucu bir şekilde özlüyorum. kendime soruyorum niye özliyosun olum diye, bi cevap yok. keşke silebilsek şu hissi.
kabız olunca tuvalette sıçarken her seferinde götünün yırtılacakmış gibi olma hissi, engellemek ne mümkün. derin bir nefes alınır ve bütün güçle vücut kasılır. çıkarsa senin çıkmazsa allah kerim.
Bir hissize sorsan karanlık'der. Karanlıktır tüm hisleri kimi zaman örten, kimi zaman da acıları ile birlikte günyüzüne çıkartan.
Karmaşa ne demek bilmiyorum içselleştiremedim o kelimeyi, lâkin engellenemeyen hisler için bunu da uygun görenler var!!!
Korkuyu engellemenin yolu yoktur. Hiç kimse üzerine doğru son hızla gelen trene sevgiyle bakamaz. Hayat bu ya, kalplerimize doğru bir tren misali çarpan insanlardan korkmuyor oluşumuz gayet gariptir.
