tasavvufun felsefesiyle örtüşen, ancak hallac-ı mansur'un ölüm fermanı olmuş sözdür. burada hallac 'ın kastettiği anlam sözün gerçek mânâsı olan "ben tanrıyım" değildir. hallac 'ın dikkat çekmek istediği tasavvuftan zaten var olan allah 'ın kulda tecelli etmesi inancıdır. alemdeki her kuluna allah külli iradesini aksettirmiş, kendi özelliklerinde cüzzi bir şekilde kullarına da vermiştir. bu sayede kendisini görmek isteyen kulların aynaya bakmalarını yeterli görmüştür.
anlamı yıllar belki yüzyıllar sonra anlaşılmış söz. ama hallacı mansurun canına mal olmuştur. bu sözün anlamını hala anlamayanların varlığı üzüntü vericidir.
Bu lafı soylemenin bir ara oldukca sakıncalı olduğu derilerin yüzlmesine sebep olan ancak tamamen gerçeği yansıtan Sufiliğin son aşamasına ulaşanların farkına vardığı bir söz.
enel hakk inancında tanrı her şey, her şey tanrıdır. bu vahdet i vücud inancıyla birleşir. tanrı birdir, tektir ve evrendeki her şey onun aynadaki yansımasıdır. gerçek tektir ve ben gerçeğin bir yansımasıyım.
tabii hep olduğu gibi burada da yobazlar bunu özellikle yanlış anlamışlar ve hallac ı mansur'un tanrılık iddia ettiği, şirk koştuğu, zındık olduğu yaygarasını koparmışlardır. din elden gidiyor triplerinin sonunda hallac ı mansur'u uzuuuuun yıllar zindanda tuttuktan sonra ibret i alem olsun diye etmedik işkence bırakmayarak öldürmüşlerdir.
Allah yolunda aşmış bünyedir. Gördüğü her şeyi allah olarak görür, duyduğu her şeyi allahtan bir ses olarak duyar. Allaha ulaşımın uç noktalarındandır.
hallacı mansur un öldürülmesinin sebebi olan cümledir. ben allahım anlamına gelir. mevlana felsefesinde her insanda allahtan bir parça olarak ruh yani tin vardır. ve tin allah sembolü olarak bilinir. hallacı mansur burdan yola çıkmış ve öldürülmüştür. tıpkı daha bir çok insan gibi.
