gün be gün
eriyen bal gibi peteğinden
cemaati öz ve şirin
feryat edermisin
devran diye meydan okurken
halkası dar
dünyası derin
saatimin yelkovanı bana doğru dönüyor
oyuk ağacın ömrünü
düşünürken karşisinda
asır mı bir kaç asır! ..
çalışan arının mahareti
beynimi nasıl dağıttığını
bilirmisin
gölgesinde mahlukatın korkağı
en korkağı
faydalanıp duruyor, av bekliyor
ötesinde
heybetiyle kükreyen
koşuşturan
bir dağ aç ve susuz duruyor
gül be gül
kardeşim gül
sıla hasreti çeken civanlım gül
kar beyazlı tepelerde
hüzünle bakışırdın ya hani
saçlarının rengi neyse, ak düştü
esintili iklimi yaşayan
akranlarının
yağ toplamış göbekleri
sefa ve eğlence partileri
hepsi
ama hepsi beynime üşüştü.
abdurrahim semavi
