"Hamd, göklerin ve yerin Rabbi olan Allah'a mahsustur. Hayır! işte hüküm yalnızca O'nundur. Ahirette de ancak O'na döneceksinizdir."
Başlangıç noktası, her şeyin ötesinde bir güce hamd olsun. Gökyüzü mavisini boyarken, toprak yeşili süslerken ve her canlı yaşamın nefesini alırken, göklerin ve yerin Rabbine yürekten hamd olsun.
Bu ayet, sadece kelimelerle ifade edilebilecek bir ilahi büyüklüğü anlatmaya yetmez. Bu kelimeler, gökleri ve yeri, güneşi ve ayı, dağları ve denizleri yaratan O'nun hakkını teslim etmeye çalışırken, O'nun eşsizliği ve yüceliğinin ötesinde küçük kalır.
Evrenin bu büyük Rabbine bir övgüdür bu ayet. O ki her şeyin sonunu ve başlangıcını bilir. O ki yıldızları yaratan ve her şeyi kusursuzca dengeleyen. O ki göklerin hükümdarıdır ve yerin efendisidir.
Ahirete dönüş, bu ayette hatırlatılan gerçekliklerin bir sonucudur. insanlar, bu dünya hayatında yaptıklarının hesabını vermek üzere Allah'ın huzuruna döneceklerdir. Bu bir hatırlatmadır: insanlar dünya hayatında sadece bir an için buradadır ve ahiret, asıl yaşamın başladığı yerdir.
Bu ayet aynı zamanda tevhid ilkesinin bir ifadesidir. Allah, birliği ve eşsizliğiyle anlatılır. O'nun hükümranlığı ve kudreti, insanın anlayışını aşar. işte bu nedenle hamd, bu büyük Yaratıcı'ya yürekten sunulur.
Göklerin ve yerin Rabbine hamd olsun, bu ayet bir hatırlatmadır: Her an yaşadığımız bu dünya, O'nun yarattığı ve O'nun hükmettiği bir yerdir. Her nefes, O'nun ihsanıdır ve her an, O'nun rahmetiyle doludur. O'nun yüceliği, O'nun yaratıcı gücü ve O'nun sonsuz merhametiyle anlatılamaz. Bu nedenle hamd, bu büyük Rabbimize sonsuz bir minnettarlığın ifadesidir. Ve bu ayet, bu minnettarlığın bir yansımasıdır.
