Haydarpaşa garı. çocukken anneannem beni Avrupa yakasındaki evimizden alır, eminönünden vapurla Haydarpaşaya geçerdik. Sonra trenle pendikdeki anneanne ve dede evinde bir kaç gün kalırdım
haydarpaşa garı.
gençlik-serserilik-öğrencilik mi ne derseniz o yıllarda cuma günü akşam (örtülü kuşet-yataklı vagon) bileti (gidiş-dönüş) alıp (2-3 erkek 2-3 kız grubu) pamukkale express trenine biner 11-12 saat sonra cumartesi sabah denizli'de olurduk.
paramızın durumuna göre bira çerez, tavuk rakı ne varsa yemek vagonunda yer veya yanımızda getirdiğimiz nevaleyi yataklı vagonda yata yata yer giderdik.
cumartesi sabah pamukkale'de olurduk. cumartesi sabah gezmeler başlar yaz günü çadır şilte battaniye bizi cumartesi akşamı müsait yerde çadır açmamıza barınmamıza yeterdi. pazar sabahı kalkar akşama kadar yine gezer travertenlerde malak gibi yatar küçük göletlerde eğlenir, pazar akşamı tekrar trene biner sabah haydarpaşa'da olurduk.
bana bu aklı veren de bir abimizdi. otel kimlik evlilik cüzdanı vb olmadan hafta sonu pamukkale'de manita ile eğlence maliyeti düşünülürse en hesaplı ve neredeyse bedava maliyet. öyle ya, manitayla hafta sonu cumartesi pazar takılsam istanbulda kalsam daha fazla harcardım.
yaşanması gereken ve yaşanmış bitmiş güzel günlerdi be ya...
