bankacılar.
insan kaynaklarında çalışan götü 50 kilo olan kadınlar.
oturdukları yerden para kazanırlar hala söylenirler. belediye de çalıştığımdan bu kadınlarla her allahın günü yüz yüze geliyorum ve suratlarında 10 kilo makyaj. allahım beni yanına al yarabbim.
gelirler sabahları bu kadınlar ellerinde zart pastanesinden aldıkları bi kucak poğaça ile kurulurlar yerlerine. odacı ya emrederler ''çay ver zart bey''.
tabi ''zurt'' hanım der.
benim gibi teknik elemanlar gelince burunları kıvrılır ve iplemiyor tarzı hareketler yaparlar. *
üstüme başıma bakıyorum gayette şıkım. eksiğim yok fazlam var be!
kocası gelir bunun belediye ye her geldiğinde aynı üst. yav birader küflenecen çıkar şunlar yav. hayır hep aynı ya. bir insan 3 ay boyunca aynı elbiseyi giyer mi üstadım.
neyse bu kadın bir evrak almak için masasından kalktığı zaman yer yerinden oynar üstadım. tak tok tak tok tak tok...
kafaya çivi çakılmasıdır bu kadının yürümesi.
(bkz: yaa sabır)
(bkz: yaa ben lan neyse)
insanların en çok gıcık olduğu mesleklerdir.
Şahsımın en gıcık kaptığı meslek grubu sağlıkçılar özellikler doktorlardır. insanın bu kadar mı götü havada olur. Bu kadar mı bir meslek insanı kasıntılı yapar anlaşılacak şey değildir. Sanki küçük dağları ben yarattım havasındadır bir çoğu. Sokayım böyle işe dedirtirler insana. Bunların kıymeti işlerini iyi yaptıklarından değil sayılarının az olmasındandır. Bilinçli bir şekilde tıp fakültelerine az öğrenci alınmakta ve bu sayede doktorlara bulunmaz hint kumaşı muamelesi yapılmaktadır.
Üniversitelerimizde öğretim elemanı başına düşen tıp öğrencisi sayısı 2-3 tür. Almanya gibi gelişmiş ülkelerde bile bu sayı 20-25 civarındayken bizde bu lüx nerden geliyor anlam vermek mümkün değil.
