bakışlarım anlam katar güzellilklere..
bakışlarım hiçe sayar ihtimallerni umutsuzlukların..
kulaklarım o masum sesleri işitir sadece..
ya da o da ıslanır bakışlarım gibi sessizce..
bense güzelliklere bakıyorum bakışlarımı anlamlandırsın diye..
çıkarlardan uzak seslere kulak veriyorum bana benden başkası seslenemesin diye...
ben seninle birgün veysel karanide haşlama yeme ihtimalini sevdim. ankaranın karbonmokonsit kokan sokaklarında bir karbonmonoksit olma ihtimalini sevdim. ama sen karbondun; bense monoksit.
