kesinlikle fotoğrafçının suçudur. yani adam şimdi "çok mutlu olduğun bir anı düşün" dedikten sonra bünye de dolayısıyla "fotoğrafçı bu işi biliyor, düşüneyim bari" der ve düşünür sonra ortaya çıkan eblek fotograf nufüs cüzdanına, üniversite kimlik kartına bilimum kimliklere girer. bünye, böylelikle o mutlu olduğu anı düşünmenin suratta eblek bir ifade yarattığını öğrenir.
yirmili yaşlardaki çoğu kişinin genelde liseye kayıt olurken çektirdikleri o ergen genç fotoğrafını kafa kağıdında kullanmasıyla ortaya çıkan durumdur. tamamen üşengeçlikten kaynaklanır. banka, bürokrasi vs işlerinde önce kimliğe ve sonra yüzünüze bakan kişinin bu siz misiniz sözünü her duyduğunuzda içinizden gidip bi fotoğraf çektireyim, şu kimliği de yenileyim dersiniz ama genelde öyle kalır gider.
sorunun temel kaynağı vesikalık fotoğraf fobisidir. Evet, o bende ve bir çok insanda mevcut olan bir fobidir. Ne zaman bir vesikalık çektirecek olsam gerilirim, yüzüm şekilden şekle girer, ne kadar saçımı tararsam tarayım tavuk kıçı gibi kalkar tepeye bi tarafı. Fotoğrafçı kafamı çevirir de çevirir, tam flaş patlarken sol gözüm kısılır ve en kötüsü ise fotoğrafçının biraz gülümse demesiyle başlar. Ciddi bir poz vermek için gerilen bünye hafif bir tebessüm etmeye çalışır ve ıshal olmuş birinin rahatlama anını ya da beş kıtada aranan bir kanun kaçağının yakalanma anını resmeden bir tablo çıkar ortaya...
rutin bir kimlik kontrolunde, gorevlilerin bir kimlige bir size bakmasindan dolayi bi tarafiniz yusuf yusuf eder. "lan kesin terörüs damgasi yiycem bittim ben" gibi tuhafliklar deryasinda yuzersiniz.
kaderdir. nüfusta en kötüsü, facebookta en iyisi olduğuna göre ikisini de görüp ortalama alarak kişinin gerçek görünüşü hakkında bilgi sahibi olunabilir diye düşünmekteyim.
