karşılaştığı zor durumlar genellikle kendisini sıkmayan ve zorlamayan insanlardır.
-sebebini ise şöyle açıklayarak devam ediyorum bu tarz insanlar genellikle boş vakitlerinde ve özel yaşantısı ile iş yaşantısından daima bu özelliklerini kullanarak yaklaşım sergiledikleri için hiç bir şekilde ek bir zorunlulukta sıkıntıya düşmeyeceklerdir. öyle ki yine bu tarza sahip insanların aktif yaşantılarında ( ki pasif yaşamı daha çözemedim ) fazla gülme ve fazla üzülme ya da ağlama gibi reaksiyonlar vermemektedirler. bunların hepsi benim kendi görüşlerim olmaktadır ayrıca yine de tanım girmiş bulunmaktayım.
defalarca duygularıyla hareket edip her seferinde sıçan insandır. artık akılcılığı kullanıp, duygularına savaş açmıştır. Nefes nefese ve stresten kan ter içinde kaldığı an bile 'Düşün!Düşün şu anda en mantıklısı ne düşün!' cümlesini hep mırıldanır.
Duygularını görmezden gelen, acı çekmeyen, doğru dürüst sevinmeyi bilmeyen ama hep mantıklı düşünen insandır. Bu hale gelmesinin sebebi canının fazla yanmış olmasıdır. Normale dönmesi gerektiğini bilip yine aynıları olursa diye korkan insandır.
(bkz: ben)
en azından duygularını sürekli yansıtan insanlara göre hayatın, realitenin kendisini çözmüşlerdir. en sevdikleri ölse ağlamayabilirler. genelde savundukları bir şey vardır ve bu kendi duygularından daha önemlidir onlar için. acı çekmemeyi öğrenen insanlardır. her zaman aklı başında hareket etmek için duygusal davranmamayı.
