Maaş: 2600 ama 1 haftadır ödenmiyor.
Bir deri ceket bile alamıyorum.
Sevgilim yok.
1500 tl borcum var ödeyemiyorum .
Cebimde 5 tl ile geziyorum 1 haftadır.
Korkudan dışarı çıkamıyorum para harcarım diye.
Galiba cidden benden daha yıkığı yok. En azından bir kişi çıkıp hayır ben demek suretiyle daha yıkık bir liste oluşturur da onunla kıyasıya mücadele ederim diye bekledim. :(
Az evvel ablam bilgisayarımda müzik açmaya çalışırken okumaması gereken bir şeyi okudu. Benim için ağladı. Anlamamazlığa geldim ama yazdığım şeyden nedense fazlasıyla etkilenmiş. Belki de etkilendiği şey benim yalnızlığım ve bu yalnızlığın içinde boğulmamdı..
Bu yaz ilk defa birini sevdim. 25 yaşımdayım. 1 kere lisede 1 kere de üniversitede aşık oldum. Ama utangaçtım yaklaşamadım ilkine. ikincisine ise bodoslama yürüdüm. Sayın terimin dediği gibi taktik maktik yok bam bam bam. Sonu fena bitti.
Benimle beraber hayatında 3774838282 kız daha varmış. Çıkardım hayatımdan. "benim için değerlisin gitme" dedi ama gittim. Evet çokça kez dönüp dönüp mesaj attım ama arkadaş olmak için değil halini hatrını öğrenmek için...
Sonra bu yaz biriyke tanıştım. Her şey çok güzeldi. Masal gibi. Güldük, eğlendik, birbirimizin sözlerini tamamladık vs. Ama gitnesi gerekiyordu londrada yaşıyordu. Ben kendimi alıştırmıştım gideceğine ama ısrar etti "görüşürüz yapma böyle" dedi. Görüştük de.. Mesajlar vesaireler. Çok güzeldi çok değerliydi. Gecenin körüne kadar caddebostanda bostana yayılmış sığırlar gibi takılmıştık. Beni öpmesi çok hoşuma gitmişti.
Sonra bir gün dengesiz tavırları başladı ki çok süre geçmemişti. 1 hafta sonra sanki hiçbir şey olmamış gibi takılıyordu. Birden zaten ben yokum ne diyebilirim ki falan demeye başladı. Kendimi salak gibi hissettim. Hem böyle diyor hem de sevgilim deyip özel şeyler konuşmak istiyordu. Konuşmayalım dedim 10 gün sonra yeniden yazdı özlemiştim ben de. Devam ettik konuşmaya. Bir gün yeğeniyle fotoğrafını attı çok mutlu olmuştum. Çok değerliydi bu benim için sonra uzun aralıklarlar mesajlarıma cevap vermemeye başladı. Yeniden umursamamaya başladı beni. ikinci kez yapıyordu bunu. Canım çok yandı sildim her yerden. Uzunca bir mesaj yazdım. Bana "seni senin beni sevdiğin kadar sevmiyorum" dedi "istesem olurdu ama istemiyorum" dedi. Canım çok yandı. Başkalarıyla denedim. Eskiden tanıdığım biri vardı çocuk görüşmek istiyordu ama geri çeviriyordum. Sonuçta bir şey hissetmediğim adamla neden görüşeyim diye düşünüyordum. Ama en azından beni istiyor diye onunla buluştum. Yemek yediğimiz akşam boyunca karşımda o yoktu. Ben hep sevdiğim adamı gördüm karşımda.
Mesaj attım ben hayatımda seni istiyorum. Eskisi gibi olmak istiyorum dedim. Cevap netti "biz neydik ki ne olalım?"
Ben ilk defa kalp kırılmasını hissettim. Canım acıdı. Nefes alamadım. 2 hafta oldu görüşmüyoruz. Ben hala onu seviyorum. Yapabileceğim bir şey yok.
Artık kimseye aşk ve sevgi konusunda güvenemem. Param geçinebileceğim kadar var. Zaten halihazırda öğrenciyim ailemden geçiniyorum yakında da iş bulacağım inanıyorum. Ama sevgim yok, bitti. Artık aşka da sevgiye de inanmıyorum. Çok çabaladım ama olmadı üstüne "biz ne yaşadık ki" tepkisi aldım.
Düşünün biri bana "değerlisin beni bırakma" demesine rağmen bıraktım diğerine yalvardım ama sonuç ortada.
Para pul önemli değil. Ben sevgiyi kaybettim ve bu yükün altında ezildim.
Kimseye anlatamadım, anlatamıyorum. Birine yalvardığım için kendimden utanıyorum. Ama içimden atmam gerekiyordu...
