(bkz: vadideki zambak)
sonunu hep merak ederim ancak başını okumamın üzerinden o kadar fazla zaman geçiyor ki sonuna geldiğimde, en baştan başlıyorum. sonsuz döngü işte.
temanın ağır, kadim kelimelerin, virgüllerin bol olduğu, cümle uzunluğunun kavramayı zor kıldığı kitaplardır. mesela dostoyevski, schopenhauer, nietzsche eserleridir. kanımca Cioran - Çürümenin Kitabı bu tür kitapların büyük örneklerindendir.
Bir de masumiyet müzesi vardır ki 200. Sayfadan itibaren, 4.5 yildir ayda birkac sayfa okurum. Bitirmeye kiyamadigimdan. O biterse pek cok hatiram da yok olacak gibi anlamsiz bir yukleme yaptim kitaba.
