zor durumdur. üzer.
sonra güvenemezsiniz, bencillik edersiniz. sanki zorunlulukmuş gibi.
düşünürsünüz niye diye. özel değildirsiniz. yine üzer.
soramazsınız. daha da üzer.
sonra siz de uzaklaşırsınız. bencilsiniz çünkü...
Üniversite'den bir anımı aklıma getirdi bu başlık.
Okulumu bitirmeme iki sene kala en yakın dostum okumakta olduğum üniversitede bir bölümü kazandı. Haliyle hemen kapımı açtım ve ev arkadaşlarımla tanıştırdım. Kendisi zaten kafa bi arkadaş olduğu için ortama hemen uyum sağladı.
Farklı bölümde okumasına rağmen bizim arkadaş grubuyla takılmayı çok sever, kendi bölümündekilerle muhattap bile olmazdı. Sadece bir arkadaşı vardı kendi sınıfından, onu da zamanla bizim ortama adapte etmişti zaten.
Diyalog ikisi arasında geçiyor, x : ben, y: dostum z: dostumun arkadaşı :
Z: lan y
Y: efendim z?
Z: en sevdiğin arkadaşın kim?
Y: tabiki de x olum sende biliyosn.
Z: heee. Peki üniversitede kim?
Y: olum x işte ya, aynı üniversitedeyiz ennihayetinde.
Z: anladım. ikinci kim peki?
Gerisini zaten anlatmaya gerek yok. Burdan ötesi benim için önemsizdi. O gün, biraz üzülerek de olsa, akşama kadar gülmüştük.
