taş gibi oturur insanın göğsüne.. ateş basar birden, gören gözlerin kararıverir görmez olur. algıların kapanır. tek bir hece çıkmaz ağzından.öylece kala kalırsın. ve başlar dökülmeye yaşlar gözlerinden.
bir sabah telefon çalar. yastığın altından kapalı gözlerle el yordamıyla telefon bulunur ve tek gözle kimmiş diye bakılır. Çok uzaklarda gurbetlik çektiğin dostunun kardeşidir arayan. ulan yine ne haber gönderdi bizim ki de bu çocuk beni pazar sabahı 9 da arıyo denilir ;
+efendim
-kumdaoyna abi
+söyle koçum hayırdır?
-abi , abimi kaybettik.
+olum aradınız mı? telefonunu kapatmıştır,ya da çekmeyen bir yerdedir. ya da heee dur yaa orda kontörün bitince karşıdan aramada alamıyosun ,kesin parası bitmiştir bizimkinin.
-abi, abim öldü !
o soğuk sözle ilk defa tanışılmamıştır elbet ama hiç bir zaman o kadar soğuk ,hiçbir zaman o kadar acıtıcı olmamıştır, gerçektir taş gibi,kaya gibi,su gibi gerçektir. değiştiremezsin ,duymak istemezsin ama duymuşsundur bir kere..
yaşlar akar o kapalı, uykulu gözlerden ,durmaz. inanmazsın, hem niye inanasın ki? daha çok gençti. daha çok şey yapacaktınız beraber. o da yapacaktı, hayalleri vardı. yüksek lisansı bitirip Türkiye ye dönecekti , yıllardır yaşadığı fakirlikten kurtulup güzel bir iş sahibi olacaktı, anasına bakacak dimdik ayakta duracaktı..evlenecekti..baba olacaktı..
beraber balık tutmaya gidecektik. boğazda köprüyü izleyip gecenin bir yarısı dertleşecektik. eskilerden konuşup karnımız ağrıyıncaya kadar gülecektik. borç verecektik ve yine unutacaktık. sabahlara kadar içki masasında türkiye yi kurtaracaktık. şimdi kim dinler beni? kim dalga geçer? kim kızdırır? kim bana "biraderim" der? kim bir daha yolumu bekler? kime dayarım sırtımı? kim var diye arkama bakmadan dalarım belaya? bugün doğum günün biraderim..kutlu olsun. hiçbirşey değişmedi, ben hala o senin bildiğin kişiyim. sen ise sonsuzluk tünelinde bir sene daha gençleştin..hakkını helal et emi?
Her güzel anının senin için zulüm olmaya başlayacağı andır. insan alışır elbet ama herkesi ona benzetmeye çalışır. Geçtiğin sokak, beraber oturduğun mekan çok acı gelmeye başlar. Saatin yelkovanı ve akrebi daha yavaş hareket etmeye başlar. eksi bir olmuştur hayat. Entry girmekle anlatılamaz bu. Kitaplar dizisine bile sığmaz. Ama ölümden kaçılamayacağı da bir gerçektir.
inanamamak tek açıklaması bu sanırım.. bir süre boş gözlerle bakmak evinin önündeki kalabaliğa başka anlamlar yüklemek.. başka anlamları olsun istemek.. haberlere bakmamak ölesiye kaçmak haberlerden.. ve ailesinden ölesiye kaçmak 6 gün yok saymak.. ta ki abisinin imali lafları altında ezilene kadar.. ve belli şartlar altında o eve ilk defa o olmadan gitmek.. ve herkesin inadına ağlayamamaktan utanç duyarak ve kafanda hala yarın yaacağin işlerin planıyla hayallere dalmak.. 2 gün sonra gayri ihtiyari onu aramak.. - aradiğiniz kişiye şu an ulaşılamıyor lütfen bunu bir daha denemeyiniz-
nedendir bilmem bugün 40'ına gittim ben gene cenaze evindeki çocuklarla ilgilendim annene bakamadım bile.. nur içinde yat kardeşim.. sen kimseler beklemezken beni bekle..
insanın beynini bir süreliğine durduran,düşünce yetisinin kaybolması ve hafif bir baş dönmesi sonucu,yakın zamanda yaşanılan anıları hatırlamak ve bu anıları düşünürken onu tabutun içinde hayal etmek,peşi sıra gelen yoğun duygu birikimi sonucu oflama ve gözyaşları içinde irkilmeye sebebiyet veren hadisedir.
insanın başına gelebilecek en kötü olaylardan biridir. diğeri de sevgilinin ölüm haberini almaktır. ikisini de yaşadım ne yazık ki ve o acıyı en derinden hissettim. artık beraber gezdiğiniz o yerlerde gezemez olursunuz, birlikte gittiğiniz o kafelere barlara gidemez olursunuz. onun en sevdiği bir şarkıyı duyduğunuzda boğazınızda bir şeyler düğüm düğüm olur. en yakın arkadaşınızdır işte var mı ötesi. hergün görüştüğünüz ve bir şeyler yaptığınız kişi artık hayatta yoktur. kabullenmek istemezsiniz ama er ya da geç bir şekilde kabul ettirir bu gerçek size kendini. içiniz her ne kadar acısa da yansa da mecbur kabullenirsiniz.
2 gece önce rüyamda gördüm aynen bunu,ağlayarak uyandım.hemen telefona sarıldım aradım can dostumu...
* arkadaş kişisi
-ben
-alo iyi misin?(ağlayarak)
*iyiyim nooldu ki
-ama iyisin eminsin dimi?
*iyiyim sd anaa iyiyim!
-rüyamda gördüm seni (böğürerek) ölüyoduun seeen:(
*sd malmısın nesin yaa bende bişey var sandım iyiyim bak sınava giricem şimdi...
-tamam iyisin yanii...
*he he annen ne dedi bu rüya işine?
-ömrünü uzatmışsın kızın dedi...
*heh bak teşekkür ederim ömrümü uzattığın için..
-tamam önemli değil ama çok korktum ben..tamam neyse hadi başarılar sana...
*tamam hadi kapatıyorum sende kendine gel...
ya... ne zordur o ölüm haberi. aslında bu başlığı açmayacaktım bazı seviyesiz kendini bilmez dangozların baltalayacağını ve tutmayacağını bildiğim halde açıyorum...
en yakın arkadaş, ya da bir abi, ya da bir dost... o en yakın arkadaşındır. ailenden bile yakındır sana, değerini ancak o bilir. milyonlarca dolardan bile daha değerlidir en yakın arkadaş. ailene açılamadığın sırları ona açıklarsın, abi abla gibidir... fakat bir gün o kötü haberi duyarsın; o öldü! ya evet işte o öldü. hem de hiç istemediğin bir zamanda, en ihtiyacın olduğu dönemde...
benimkiler de ölmüştü. hemde korkunç bir şekilde trafik kazasında yanarak. hiç kimse dostlarının değerini bilmezken, ileride ölünce anlayacaklardır. o yüzden; sevin dostunuzu... o sizin ailenizden bile size yakındır.
bazen atışabilir, kavga edebilirsiniz. ortalık kızışabilir ve hatta küsebilirsiniz bile. ama; yeniden barışırsınız... çünkü ne o'nun kalbi ne de sizin kalbiniz en yakın dostunuza, arkadaşınıza küsmeye elverişli değildir ve hiçbir zaman da öyle olmayacaktır.
bazen güzel haberler duyarsınız, birlikte hoş vakit geçirirsiniz. onunla içilen bir bardak çayın tadı her şeyden başkadır. fakat ölüm haberi... işte o içler acısıdır...
