- abi biz şimdi çok yakın arkadaşız ya.
+ hatta en yakın arkadaşlarız niyazi.
- maalesef... işte diyorum ki, artık uzaklaşalım birbirimizden, yabancı olalım, tanımayalım birbirimiz. ok?
+ niye ki?
- ben senin hatunla yatıyorum da. şimdi yakın arkadaş olunca olmuyo be abi, zorlanıyo insan.
+ haa öle mi...
- evet abi. kızmadın mı bana?
+ yok kızmadım. ama daha iyi bir çözümüm var; gel sen benle bakiim...
- ok geliyorum... ehehehehe.
bana göre çıkarken yavşama eğilimi göstermediyseniz gayet normal gösterilebilcek bir durumdur. tabi yakın arkadaşınızla görüşme sıklığınızı da bu olaydan sonra sorgulamak iyi olacaktır...
aslında çok mantıklı. en yakın arkadaşının sevgilisi, senin kafadandır muhtemelen. arkadaşının arkadaşı, benzer benzeri çeker filan. ama gerçekte, duygusal ve sosyolojik bağlamda ters bi hareket. insan egosu diye bişey var çünküm.
çevremde çok var öyleleri, kulağa hiç hoş gelmiyor aslında ama günümüzde çok normal karşılanıyor.
'e ne var yani ayrıldılar, artık kız boşta.. o halde çıkmamızda bir mahsur görmüyorum' diyerek gerçekleşiyor olay.
kızda da hata var aslında, sen niye kardeşin gibi gördüğün çocukla çıkıyorsun. çıkmayı geçtim birlikte oluyorsun? hiç mi gurur yok.
eğer çocuğu sevmiyorsan ve dostuyla birlikte olmak istiyorsan çocuğada yazık. *
