"sonsuza kadar dostuz" geyiği çevrilen, bazen kısa, bazen uzun süren; ama mutlaka bir gün bitecek olan, ve her şeye rağmen güzel hatırlanan ilişki..
arkadaş kazığı yiyenler, ya da istemese de dostluğu bitenler (bazen zaman, bazen mekan, bazen durumlar yüzünden..) bu dediğime hak verecek. henüz kazık yememiş şanslı kesim ise eksiyi basacak.. "bizimkisi asla bitmez, biz hep dost kalacağız tamam mı?" diyeceksiniz, biliyorum. ben de öyleydim, "arkadaş ayağı göt ayağı" temalı entrileri kötülemekle meşguldum.. "senin arkadaşın göt çıktıysa ben naapiym moruk yeaa eheh.." diyordum. (laubaliliğe bak.. bilmiyor doğum gününden iki gün sonra "artık ben hayatında olmak istemiyorum" diye bakacak olan donuk gözleri..) sonra bir gün bitti. 5 dakikada bile sürmeden bitti.
yoktur böyle bir şey var zannetsenizde. ne olursa olsun yakın arkadaş dediklerinize fazla açılmayın.*
dost kara günde belli olur dememe bile gerek yok. kardeşlik vardır, o da apayrı bir konudur.
Kötü gün arkadaşıdır. Kendini zayıf hissettiğinde,daraldığında bunaldığında rahatlıkla arayabileceğin yegane kişidir. Kendini yanında en dogal hissettiğin saçmalamanın zirvesine çıktığın insandir.
