Boktur dostlar bulaşmayın. eğer erken farkedilebilirse önlenebilir. Mesela alıcı gözüyle bakmayın, en büyük tetikleyicidir. Misal 'ulan bu kızla da hiç fena olmaz haa' gibi cümleler geçirmeyin kafadan. Mazallah sonra sevgilisi olur. Gelir senle tanıştırır. Sabahın yedisinde arar, yaza evleniyoruz der.* Üstüne iki haftalığına o yavşağın evine kalmaya gider istanbul'a. Sen kafanda ' lan ayrılır aq, o zaman iyi değerlendirim fırsatı' derken olayın ciddiyetini anlarsın. Etme.
Hadi cengiz baba'dan gelsin canlarım;
şansımı sonra denerim deyip beklemek bu durumda yapılacak en kötü şeydir. zamanında duyguları açıklamak en güzeli. he tabi herşeyi doğru yapsak insan olmazdık o sebeple bu durumda doğru hareket eden kimse bulmak zordur.
"gönül ferman dinlemez" sözünün en acı örneğidir. ama ne acı, felaket. acınacak duruma düşersin çünkü, "allah kahretsin arkadaşım bana bu kadar yakın olmalı mıydın? beni kendine bu kadar alıştırmalı mıydın?" dersin, aylarca sürünürsün. düşünürsün de "söyliim mi la" diye. o aşamadaysan seni iyi yakaladım demektir. tam nerde biliyor musun, uçurumun kenarında. sakın söyleme ve bunu unutmaya çalış. lütfen yap bunu, lütfen*. çünkü yolun yol değil senin, farkında bile değilsin. eğer ondan bi parıltı, bi ışıltı, bi kımıltı* aldım diyosan bile, emin olmadan "kız da yazıyor gibi be!?" deme sakın. "eli elime değdi, kız da utandı la" deme hiç hele, hayvanlaşma. olmaz oğlum bırak.
damdan düştüm ben de, onun için söylüyorum. maksat, gençlik yanmasın. ben yandım çıra gibi, küllerimden tutuşuyorum hacım*.
berbat...
yaşanmaması gereken en kötü konumdur... neden mi? o sevdiği kızı sarhoş bir haldeyken anlatır, sizde onu dinlersiniz. aynı bir dostun yapması gerektiği gibi... bir başka gün hediye alması gerekir ve alamamıştır becerememiştir ve yardım istemiştir içiniz gider o kıza takılacak olan kolyeye bakıp bakıp ama sadece o istedi diye alırsınız onun adına kolyeyi.. sonra verirsiniz arkadaşınıza kolyeyi. 'yaşa bee iyki varsın' diyişi yeter o acıya...
başka bir gün gecenin bir vakti arar önce heyecanlanırsınız açarsınız telefonu ama o sevgilisiyle ettiği kavgayı saatlerce anlatır. dinlerken ağlarsınız ama susarsınız. sonra akıl verirsiniz bir de yetmiyormuş gibi aralarını yaparsınız... yapacak birşey yoktur çünkü o, o kıza aittir ve siz sadece vazgeçilemesi dostsunuzdur... eksilmemek için susarsınız ve sevginizi de söyleyemezsiniz.. her gün sevgilisini dinler, onları elele görmenin ne ölümcül olduğunu farkedersiniz.
o kızın yerinde olamadığınız için içiniz içinizi yer. içinizden bağırırsınız 'fark et beni artık! görmüyor musun! benle sen aynıyız! herşeyimiz çok uyuyor! neden o! bir kere hiç senin tarzın değil!' diye...
hiç bir şeyi değiştiremezsiniz. bununla yaşarsınız hep. aşk acıdır, arkadaşa aşık olmak acıtır işte...
hakkaten riskli bir iştir.öncelikle aşık olduğunuzda kesinlikle emin olmanız gerekmektedir.bir anlık hevesse hiç gidip konuşup arkadaşlığınızı piç etmemelisiniz çünkü.eğer eminseniz* gidin konuşun ben sana aşık oldum kusura bakma diye.zaten iplemeyecektir sizi.önce yakın arkadaş olduğunuzu bilerek bir suçluluk duygusu yaşar muhtemelen.hiç bir zaman sizin gerçekten ona aşık olduğunuzu kabul edemez.arkadaşlığınız bitmemesi için uğraşmaya çalışır ya da sizi kırmamak için* öyle görünür.sonra hakkaten aşık olduğunuzu anlayınca umursamaz artık.aranızda arkadaşlık diye bir şey kalmamıştır çünkü.siz aşık olduğunuzla kalırsınız onun içinse artık hiç bir şeysinizdir...
herkesin başına enaz bikere gelmiş olan durumdur. kendi tecrübelerime dayanarak , arkadaşlıktan aşka dönüşe hiçbi ilişki mutlu sonla bitmedi. sonuçta en iyi arkadaşını çıplak gördükten sonra ona daha nasıl eskisi gibi bakıcaksın oda ayrı bi konu. (bkz: en yakın arkadaşla fuckbuddy olmak)
insanı en çok korkutan işlerin ters gitmesi durumunda arkadaşlığını da kaybedicek olmaktır.
şimdi efendim bir kaç gün önce benim başımdan geçen olayı anlatmak istiyorum:
4 yıllık üniversite hayatımın güzel geçmesindeki en önemli etken bu arkadaşımdır. onu her zaman herkesin önüne koydum(kız arkadaşım varken bile). onun erkek arkadaşıyla oturduk yedik güldük eğlendik hepsini yaptım çünkü en sevdiğim arkadaşım o benim. bir kızdan hoşlandığımda gittim ona anlattım ilk. onun erkek arkadaşıyla olan sorularını oturup konuştuk vsvs..
ama içten içe sevsen de(arkadaş olarak değil) bunu gündeme getirmek mümkün değildi çünkü o beni "sadece arkadaş"ı olarak görüyordu. hiç bir şekilde öyle bir şeyin olma ihtimali yoktu. o yüzden bu sevgiyi bastırarak arkadaşlığı ön plana çıkararak geçirdiğimiz yılların ardından, dört gün önce işlerin hiç de o şekilde olmadığını öğrendim ki o zaman yaşadığım şaşkınlığı hayatımda çok az yaşamışımdır.
bu şaşkınlığın sebebi de o arkadaşımın o erişilmez olanın bana karşı zaafı olduğunu söylemesiydi. şimdi buraya kadar sıkılmadan okuyan varsa ne güzel daha ne istiyorsun diye düşünebilir ama durum o kadar da güllük gülistanlık değil. çünkü onun tarafından sevilmeye devam edilen ve benim tarafımdan da ayıp edilmemesi gereken bir erkek arkadaş var işin içinde. üç gün boyunca, geçen dört yılda konuşulmamış olanları konuştuktan sonra dün arkadaş olarak devam etmeye karar verdik. daha doğrusu o böyle istedi ben de hak verdim ve konu kapandı.
önümüzdeki zaman ne getirir bilinmez ama bunu birileriyle paylaşmalıydım, kafam hala karışık. teşekkürler sözlük.
pek tabi tavsiye edilmeyen bir olaydir. nitekim bir cok insanin da basina gelir. ancak etrafimda mutlu sonla biten bir ornegini bugune kadar gormedim. eger bir sekilde platonik olarak yasamaya devam eder, kicinizi kirip oturursaniz ne ala. ama yok benim gibi icindekini hemen soylemeyi yegleyen biriyseniz bu sefer sonuclarini goze aldiniz demektir. siz sag ben selamet.
kendini kardeş olarak görene aşık olmaktır kimi zaman. Evet çoook uzun zamandır en yakınlarındanım, kardeşimdi... ta ki şu sıralara kadar, sözlük niye aşık oluyorum böyle? yahu aşk bitince dostluk da biter, hem dostluk daha kutsal değil mi? acı çekmektir...
