ardından sadece "gitme" sözü çıkar beli belirsiz, son hece boğazınızda düğümlenir. gitme olum, eve gidince halledersin defi hacetini. allah belanı versin, 2 hafta çıkmıyor, odaya geçemiyoruz lan şerefsiz, gitmeeee....
benim arkadaşım bunu yapamaz, sıçamaz o sizin bildiğiniz gibi birisi değil ! 'telefonla konuşmak için gitmiştir tuvalete' bakışı atarsınız etrafınıza, sonra arkadaşınız gelirken 'nasıl yaptın bunu' der gibi ona bakarsınız, işte hayatın bittiği an . sıçtı .
o an saniyeler durur. tüm evren, tüm kainat sanki sadece o an zamanı durdurur da sizin ağzınızdan çıkacak sözcüklerin netametinin, ve gözyaşlarınızın yüreğine aktığına şahit olur.
"...ansızın kendisini tuvalete attı. bir son bakıştı beklediği arkada kalanın. ama çok sıkışmak neydi, nereden bilsin.
tuvaletin kapısını araladığı an, arkada kalandan bir parça koptu sanki. o anda bir ses geldi sıkışmış en yakın arkadaştan. zorttu bu ses. tanıdık bir sesti. senkronize olaylar arkadaşlığın güçlü bağlara sahip olduğunu gösteriyordu.
bir zort daha geldi sonra. bunun anlamını kimse çözemedi..."
hayır dersiniz, bunu yapamaz... bu zamana kadar çocukluğunuzu beraber geçirdiğiniz, her adımına şahit olduğunuz, yeri geldiğinde omzunuzda ağlayan bu adam sizden gayrı nasıl böyle bir karar aldığına hayret edersiniz. tüm planlarınızı beraber yaptığınız kişinin sizden habersiz gitmesi, sizi orada koyup gitmez aslında... sizi de alır götürür bambaşka diyarlara. Madem öyle, bensiz tuvalete gitmek var mı deyip banyodaki klozete oturursunuz siz de. kiminki daha çok ses çıkarıyor diye yarışa girersiniz böylece o sadık dostunuza bir kere daha yarenlik edersiniz..
ilk başlarda çok ilginç gelir sanki dünyada tuvalete * giden tek insan kendimiziz. tuvaletteki angelina jolie olsa tamam böyle bir kadın nasıl bunu yapar diye merak edilebilir ama en yakın arkadaşım kıllı herifin teki nesini merak ettiysem.
-ben tuvalete gidiyorum.
+tamaaaam.
...
+hasan olum tuvaletin deliğinden çekelim mi şunu sıçarken.
%abi ben onu bozuk parayla açabilyom bekle.
+tamam tamam ben kamerayı çalıştırdım.
sonra gittikçe normalleşir.
-ben tuvalete gidiyorum.
+tamam bana ne?
-çekmeyin bu sefer!!
+bana ne ya senin b.kndan
en son nefret edilir.
-ben bi s.çıyim.
+oha!daha yeni geldin.
-eeee
+gelmeden önce hallet şu işini her geldiğinde iğrenç bi koku yeter lan.
-o değilde telofonunu versene onla oynıyim bari sıkılıyorum sonra.
+lan git ne yapıyosan yap deli etme beni.
"önceki gün onunla kuru fasulye ve kapuska yemişti ansızın. ne ansızını mına koyim. 1 saat sürmüştü yemek.
eve gitmek üzere yola koyuldular. birşeyler hissediyordu. kötü birşey olacaktı. yürüdüler yürüdüler. saat
15:42:35.664 idi o sırada ve en yakın arkadaş duraksadı aniden. benden kötü sesler geliyor dedi ve der demez
etrafına bakınmaya başladı: wc, hela, ayak yolu, tualet, tuvalet, tovalet tabelalarını gözleri aradı.
yaklaşık 412 metre ötede bir umumhaneye gözü denk geldi...
"ben gidiyorum"
şaşırmıştı. nereye gidebilirdi ki.
"nereye gidiyorsun"
şok içerisindeydi.
"gitmem gerek, kendimi kötü hissediyorum"
halbuki bu zamana kadar ne zaman kendisini kötü hissetse hep açılırdı ona.
"neyin var"
bu soru olmamıştı...
"maça papazı var mına koyim barsaklarım bozuldu sıçmam gerek"
hiç böyle bir bahaneyle karşılaşmamıştı. inanmadı.
"inanmıyorum."
onu tersledi.
"sikicem ya mal mısın olum bozuk beşyüzbinin var mı"
hem yalan bir mazeret ile onu terkediyordu, üstüne parasını da cebellezin yapıyordu. bunu hiç unutmayacaktı..."
