nereye giderseniz karşılaşacağınız, özellikle iş yerlerinde pinti çalışan diye adlandırılan personelin; "buyur abi bir çayımızı iç" repliğinin de bize anlattığı gerçek pintilik hikayesidir bu çay.
not: çok zengin olmamama rağmen ayrıca zenginlik hayalimin de olmamasına rağmen gelen misafirlerime her zaman abi çay haricinde ne içersin diye sorarım.
bodrum lokantalarında bolca verilir. o çay bardakları hiç yıkanmayıp sadece ters bir vaziyette mavi bir leğenin içine doldurulan yarı su yar çamaşır suyuna koyulur karbonatlı çayla beraber ağzınıza bir tad gelir. yüce tanrım o çayı içerek insanlığımdan çıktığımı bilirim. *
bir miktar kadarıyla 4-5 kişilik demlenen kurutulmuş bir nevi ot.misafirliklerde, soğuk kış günlerinde, serin yaz akşamları çay bahçelerinde içilen yine hep o. hem ucuz, hem sıcacık lezzet.
var mı yorgunluğun ardından taze çay kokusuyla dinlenmek gibisi veyahut kahvaltı da peynir ekmekle daha iyi gideni. bir lezzet, bir kültürdür çay. samimi ortamların içeceğidir. fazla masraf gerektirmez, her türlü gelir sahiplerinin mutfaklarında bir köşeleri vardır. evde hiçbir şey olmasa bile son paramızı ekmek ve çaya veririz. ne bir nescafe ne kola tutamaz yerini.
hal böyleyken ikramlarda baş köşeyi tutması şaşılacak bir şey değildir.
tarafımca her zaman hora geçer. özellikle çay üretiminin bol olduğu bir ülkede ise hiç de garipsenecek veya küçümsenecek bir ikram değildir. bugün ingiltere'ye gitseniz ilk ikram edecekleri şey sütlü çay olacaktır.
cay güler yüzün simgesi, sayginin göstergesidir. hem cay ucuz diye kötü olmasi gerekmiyor. kanimca nefis ve yararli bir icecektir, kisin icini isitir, ayrica sohbeti renklendirir.
en ucuz değil , en hızlı hazırlanan ve en çok içilen içecek olması sebebiyle ikram edilen içecektir. kültürel bağları koparmayın , amerikalılar da kahve içiyorlar boyuna.
