6-7 yıl önce bir gün okuldan çıkıp eve dönerken, taşlardan kale yapmış,futbol oynayan 3 küçük çocuğu görüp çantamı kenara fırlattığım zamandır. tabi önemli olan boyu değil işlevi imiş. neredeyse omuzlarıyla top arasındaki yükseklik farkı yarım metreyi metreyi bile bulmayan 3 çocuk şebeğe çevirdi beni sözlük,ayrılırken birinin -en iyi oynayanının- saçını biraz sertçe okşayıp "aferin len. aferin mnkduğum. iş var sende" diyerek sessizce yoluma devam ettim.
