babam parkinson hastası bir insan ilaclarini genelde ben yazdiriyorum hastanede 2hafta once gittiğimde farklı bir doktor vardı yazılması gereken ilaclari söyledim , bunların hepsini kullaniyormu dedi acırcasina bir ses tonuyla evet dedim yine acırcasina bir şekilde geçmiş olsun dedi , o an yıktı beni hastalığın bu kadar ileride olduğunu bilmiyordum aldım ilaçları arabayı hastanenin otoparkina koydum bu adam benim babam parçasını açıp ağladım orda.
Herşeyde başarısız olduğumu anladığımda. Sonra başarısızlıkta bir başarıdır deyip gülmeye devam ettim. Ağlamaya değecek birşey yoktur bu hayatta o yüzden gelin gülelim. *
