Dunyanin en soğukkanlı insanı olduğum icin maalesef duygusal tepkiler veremiyorum. içime atıp atıp biriktiriyorum en son bir noktada patlıyorum ve ağlamakla birlikte icimde ne var ne yoksa döküyorum. Bu genelde senede bir iki defa olur o da en yakın arkadaşımla konuşurken. Sanırım en son 6 7 ay önce ağlamıştım.
Sanırım baya baya oldu. En trajik olaylar bile bana trajikomik geliyor ve kahkaha atmaya başlıyorum.
Gözlerimden süzülen yaşlar kahkahalarla beraber yüzümden yol alıyor ve bence bu sayılmaz.
bı on dk önce yirmi beş kurusumu düşürmüştüm. biraz sonra alırım falan derken çok zaman geçmeden biri aldı attı cebine, o benim birader de diyemedim. şimdi de su alacak para çıkmıyor cebimden. sevdiğim adam beni farketsin diye beklerken, biri gelip alıp gidecek işte böyle. sonsuz bir susuzluğa düşeceğim. ah bu farkındalık ve benzerlik beni nasıl üzdü, bı an gözlerim yaşardı.
iki gün önce olmuştu yanlış hatırlamıyosam. Dalga geçmeyin ama elma yememe izin vermediler diye ağlamıştım. Gerçekten bana elma yiyemezsin dedi. Ama ben çok acıkmıştım. Sonra ağlaya ağlaya küflü ekmeklerden yumurtalı ekmek yaptım. Devamını anlatmak istemiyorum. O gün kötü geçmişti.
Artık o kadar ruhsuzum ki ağlayamıyorum , ne zaman ağladım bilmiyorum.yolda durduk yere 2 yumruk yesem karşılık vermem,veremem adrenalin bile basamıyor vücudum,şarjımı dolduracak şarj makinesi de bulamıyorum ...
