bugün. Zira koronadan virüsü nedeniyle psikolojim alt üst olmuş durumda. her şeye ağlar durumdayım. Bugün saçma bir video izleyip ağladım. Yakında ağlanacak halimize güleceğiz diye aklımdan geçmiyor da değil.
Dün.
Şaşırıyorum, içimdeki yangınla gözlerimden taşarken, göz çevremi ve yüzümü yakan damlalar Bir şeyleri hemen değiştirmesede yüreğimi bir nebze olsun serinletiyor.
Hemşirem, kadir gecesi bitimi bir ramazan günü hayatımızı kerbela kıldı ağlatarak... Ramazan ayı kadir gecesinde ağlarız hicri takvimde, ki bu takvim her sene geriye doğru sarar, bir de miladi takvimde ağlarız. Perşembe ikindi vakitlerinde annem babam yasin suresi olur. Ben toprağı çiçeklerle severim. Maaile ağlar, kimimiz gözyaşlarını içine damlatır.
Ağlamak çok başka bir şey. Ağlamak yaşama katlanma istikbali. Her insanın ağlama mevsimi ve ağladığı bir iklim vardır.
Büyüdükçe ağlayacağın insanlar artar. Büyüklük tam olarak ağlamaktır.
2 gece evvel, durduk yere bir sinir boşalması yaşadım, sonra niye ağlıyorum lan ben dedim ve bu bana komik geldi güldüm, sonra gülerken ağlamaya başladım.
Kalktım dua falan okudum ( hiçte huyum degil) sonra uyumuşum zaten.
Meraktan sorulan sorudur.
Dip not: olm tanım içersin diye ne yapacağımı şaşırdım lan.
3 gün önce. gece oldu çekildim odama, açtım bir " zülüf dökülmüş yüze" türküsünü, başladım hüngür hüngür ağlamaya değil tabii. iki damla yaş döküldü işte öyle. hayat, kişisel, iş, aşk, aile, birey, insanlar, bütün problemlerimi o türküye döktüm içimi, o türkü çalarken ben ağladım. tavsiye ederim rahatlatıyor.
