Bir insanın son mutlu olduğu anı hatırlamaması çok acıtıcı. Abi cidden bu koşullarda bizim mutlu haberler alabilmemiz yada hayatımızda mutluluk verici gelişmeler olması hiç kolay değil.
Dünyanın en sıkıcı döneminde mi dünyaya geldik yoksa bu sıkıcı dönemi biz mi yarattık hiç bilemiyorum.
her ne kadar en son mutlu olunan anı ve anıları hatırlamak içinizde tatlı sızılı bir ukte bıraksa da, çok sevdiğim bir insan tarafından, sen var ya süper bir çocuksun duygulara hitap ediyorsun demesi mutlu etmişti. o an çok mutlu olmuştum. övmesinden ziyade değer verdiğim bir insan bunu söylemişti bana. mutlu eden de bu idi. tabii ki övmesi de mutlu etti. övünmeyi bende sevmem fakat, sürekli sürekli övünmeyi sevmem demeyi de sevmem.
En son yaklaşık 1 hafta önceydi sevdiğim kişinin ailesinden biriyle tanışmıştım benim için çok önemli bir gündü bu kadar mutlu olduğumu hatırlamıyorum.
Sanırım 9 yaşında iken bayram için alınan pembe ışıklı ayakkabılara sahip olduğum andı. Yürüdükçe etrafa saçılan ışık mutluluk sebebimdi. O günden sonra hiç böyle mutlu olmadım. Mutluluklarımız bile sahte şimdilerde. Hasretiz sahici mutluluklara.
yaklaşık 45 dakika önce olmasi lazım. daha sonrasinda ise biraz durgunluk mevcut idi. kendimi teselli ediyorum sanırım.
başlığı görünce "mutluluk? yenir mi? içilir mi?" diyesim geldi. evet.
bok gibi borcum var. 7-8 bin civarı. civarı diyorum çünkü hesabını bile yapamıyordum. pazar akşamıydı. pazartesi kredi çekmeyi düşünüyorum. çekmek mesele değil. mesele ödemek. neyse. akşam yatmadan bir iddaa kuponu yaptım. tamamen götümden salladım 6 maç. gece 3 gibi kabuslarla uyandım. amk. nasıl sabah olacak? sabah olunca nolcak? diye düşünürken bir sigara yaktım. aklıma yaptığım kupon geldi. kupona bakayım dedim. yasal bir site den oynamıştım. şifre parola girdim. girdiğim anda hesap bakiyeniz ; 9500 küsur yazdığını görünce uyku sersemi sigarayı yutmuşum amk. ama olsun o kadar mutlu oldum ki sabaha kadar uyumadım. iki gün öyle mal mal sırıtarak gezdim.
Dün öğlen. Annemin kuzeni buldu beni bir şekilde ve telefon etti. Saatlerce anneannem den, annemden, teyzeden hatta ve hatta hatırladığı kadar benim çocukluğumdan konuştuk. O kadar iyi geldi ki öyle böyle değil. Kimsem kalmadı ki bana tüm bunları anlatacak.
Şu an mutluyum çünkü Loş ışığımda kahve içiyorum ve rodrigonun gitar konçertosunu dinliyorum, mutlu olmak için büyük sebeplere ihtiyacınız yok her an mutlu olabilirsiniz yeter ki istemeyi bırakın.
