Harper Lee ile Umberto Eco aynı gün öldüler. Biri doksan, öteki seksen dört yaşındaydı...
Birincisi o çok ünlü "Bülbülü Öldürmek" romanının yazarı, öteki gene çok çok ünlü "Gülün Adı"nın.
"Bülbül'ü" okumadıysanız hemen okuyunuz. Otuzlu yıllarda, Alabama eyaleti denilen o ırkçı bataklıkta, haksız yere suçlanan bir zenci sanığı savunma "cesaretini" gösteren bir beyaz avukatı anlatır. işten güçten vakit bulamayanlar(!), aslında okumayı sevmeyenler için de filmi var: Avukatı Gregory Peck oynuyor, ya da asıl adıyla Kirkor Pekmezciyan...
Benim en sevdiği Umberto Eco eseri de "Foucault'nun Sarkacı"dır. Toprağı bol olsun, bütün o üfürükçü "new age" takımıyla öyle güzel dalgasını geçer ki... Tapınak şövalyelerinin hazinesi, ölümsüz Saint-Germain kontu, Rennes-le-Chateau kasabasının sırrı, olmayan illuminati örgütü, falan filan....
asıl konuya gelirsek "en sevilen ve takdir edilen yazar olmak" için, kitap yazarlarının önünde iki yol vardır;
Ya, daha önce söylenmemiş, dillendirilmemiş yeni şeyler söylemek...
Ya da, daha önce belki söylenmiş olan şeyleri, yepyeni, hiç denenmemiş biçimlerde söylemek.
Bunların ikisini birden başarırsan, yani hem bilinmeyen şeyleri hem yepyeni kalıplarla anlatırsan "büyük eser" doğuyor ve sana da büyük yazar diyorlar.
sözlük gibi karşıt görüşlerin yoğun olduğu yerde pek olması beklenmeyen yazardır. keza hangi siyasi görüşlüysen, tam zıttı seni hiç sevmez. düşünemez bir insanı sadece siyasi görüşüyle sevmemenin yanlışlığını.
ya da başka herhangi bir konuda savunduğun konunun tam zıttı da olabilir bu... siyasi parti, takım, sanatçılar, şairler, onlar, bunlar, şunlar...*.*
haa, zoraki sevilen yazarlarda vardır. onlar ayrı. apayrı hemde. zoraki de ne kelime yahu, onlar sevilmek için yaratılmışlardır.**
zordur vesselam kızlar tarafından tacize uğrarsınız. sözlüğün en sevilen yazarı olarak bu sorunlardan şikayetçiyim hayranlarım biraz daha sakin olmalı vesselam.
