kalp burukluğu, gönül yorgunluğudur.
değişik bi üzüntü şekli işte. zevk uyuşmazlığı ya da.
mesela şahsen bizzat kendimin çok sevdiği entryleri var. durup durup bi daha falan okuyorum. tozlarını alır gibi yani. unutmamak için. kendime cila çekiyoorum, afferin lan diyorum. iyi yazmışsın kerata falan diyorum, okşuyorum baldırlarımı. ama bi bakıyorum oy moy hak getire. demek diyorum okunmuyor ya da beğenmiyorlar. olabilir yani.
sonra en beğenilen entry listeme bakıyorum, top 10'uma yani. kişisel top 10 yapsam burdan en fazla üç entry koyarım diyorum. hatta bu boktan yazının ilk 10'da olması ne ayak falan diyorum.
sonra sevdiğiniz eserleriniz diye bi buton geliyor ama bana da bu çok samimiyetsiz geliyor.
nitekim benim sevdiklerimle, yazarların sevdikleri nedense uyuşmuyor. arada bi şeyler kaçıyor.
en beğendiklerim aslında en beğenilen olamıyor. yazarın da buna bir katkısı olamıyor.
yazdığıyla kalan yazar burada saçmalamayı kesmeyi umuyor.
