insnaın yaşayabileceği en acı ve en sağlam tecrübedir. ilerde daha güçlü olmanıza yardım eder, daha kolay başa çıkarsınız başka acılarla zira artık gözünüzde bütün acılar küçüktür.
ilk öğrendiğinizde allak bullak olursunuz. anlayamazsınız hiçbir şey. elleriniz titrer, konuşamazsınız, belki ağlayamazsınız bile. üç ay geçmesine rağmen sersem gibisinizdir hala.
acı verir, çünkü daha hayatın başındasınızdır, çünkü yapacak çok şeyiniz vardır, çünkü planlar yapmışsınızdır, çünkü daha 16 yaşındasınızdır.
insallah yasamam dedigim en aci veren durumlardan birisidir. dusunmesi bile insanin gozlerinin dolmasina sebebiyet verir. insallah herkes dostu ile ayni anda hayata gozlerini yumar...
ölum varmis deyip, mario gibi ölup ölup sonra oyunu kapatip tekrar tekrar baslama sansin olmadigi hissetmesidir. aglayamak istemek ama aglayamamakla devam edebilir, cunku mario oynu beynine kazinmistir, ilk siralar canlancak gibi gelebilir.dahasi o gune dek o arkadas hasta bile olsa iyilesecek gibi gelir, hic kotu olabilecegi akla bile gelmez zaten normal olani akla o secenegi getirmemektir. ama baskalarina/ baska arkadaslara acindan sozettiginde onlar sakinlikle zaten hastaydi diyebilirler yani sanki hastaydi olucekti, aptalsin sen anlamadin biz hepimiz akilliydik hepimiz anladik, onu sevmekten vazgectik ve daha az sevdik , sen simdi cek cezani, tum bu uzuntunun sorumlusu en azindan kendi uzuntunun sebebi sensin der gibi, o gune kadarki gunahlarinin cezasi gibi ve o iki sozcuk "zaten hastaydi" hadiseyi daha da sinir bozucu yapabilir. bazen o iki sozcugu duymamak icin, bazen yasiyor gibi kendini kandirmak icin insan gitgede hic anlatmamak ister, ice kapanir, bu durumu goren caresiz ailen o psikiyatrist senin otekisi benim gezer, psikiyatristler de konunun ustunu kapatmaya calisirsa, ki genelde oyle yapar, acin daha da derinlesir. sanki butun evren birlik olup seni tek basina birakmis gibi gelir ve bu durum kisa surmez.
hayattan soğursunuz.. yaşama olan inancınız kaybolur.. ne kadar kolaymış dersiniz,iki gün önce gülüp eğlendiğin arkadaşın şimdi yoktur.. işte o zaman büyüyor insan, gözyaşının kalbi nasıl yaktığını o zaman öğreniliyor.. çaresi yok, sadece alışmak var,onsuz yaşamaya...
