Son sıgara içilişinin üstünden 45 dakika gibi bir zaman geçmiştir ve bir işle uğraşılmıştır. Bir anda akla sıgara gelir. O arayı sıgarayla doldurmanın mutluluğu sanırım.
Hep geçmişte daha mutluymuş gibi hisseder insan, öyle olmamasına rağmen. Aslında anılar mutluymuş gibi hissettirir geçmişi. O yüzden bol bol anı biriktirin. ilerde bir gün “ne güzeldi” diyebilmek için.
üniversite için istediğim bölümü kazandığım andı. kendimi sınıf öğretmenliği için öylesine hazırlamıştım ki çocuklara ders anlatışımı falan hayal ediyordum. istediğim bölümün geldiğini duyunca da bayağı sevinmiş mutluluktan ağlamıştım. dakikalarca.
çocukken palyaçoları pek sevmedim ama o gün mükemmel bir palyaço karşıma çıktı. boş ve rengarenk ışıklı bir pistte herkesin içinde aniden benim elimden tutarak hızla beni koşturmuştu. ağzımı tutamadan sonuna kadar gülmüştüm kontrolsüzce ordan oraya savrulurken.
Mutlu olmaktan daha çok mutlu olmayı başarmayı seviyorum. Bu konuda bireysel veya sosyal birer kitap yazabilirim, hakettiğimce soluklanabilirsem: örneklemeye ihtiyaçsızcasına...
