dolayısıyla; en iyi insanlar, kendilerini kötü zannedenlerdir. yani bir insan kendini; hem iyi olup iyi, hem de kötü olup kötü zannedemez. çünkü insan, haz ettiklerinden her zaman keyif alır. bu, kendisine göre iyi, başkasına göre kötü olabilir. o yüzden insan, hissedebildiklerince var olur, hissedemediklerince yok olur. sahi, konu neydi?
pek uzun sayılmayan şu ömrümde gördüğüm, benden başkalarınında gördüğüne inandığım olaydır.kötü olduğunun farkında olmayan insan en tehkilelisidir.lakin yaptığı herşeye bir kılıf bulur iyilik çatısı altında, ama alakası bile yoktur.buna en büyük örnek ise taliban, el kaide gibi dini terör örgütleridir.bu insanların iyi olmadığı gerçek, bu insanların gaddar olduğu gerçek, ama bu insanlar kendini iyi zanneden kötülerdir ki zaten bu en kötüsü.allah yolunda kafa keserler lakin din denen kavramda şiddet yoktur, gibi, gibi.sıradan insanlara bakmak gerekirse, içimizde bi dolu böyle insan var.çıkarcıdırlar, bencildirler lakin kendilerini inançlı ve iyi biri olarak tanımlarlar.bu insanlar kendilerinin aslında dedikoducu çıkarcı mal olduklarından bi haberdir ''özgüvenleri cehaletlerinden gelir cehaletleri ise özgüvenlerinden''işte burada durmak gerek.kötü olduğunu bilen birini konuşarak yada ciddi uğraşarak adam edebiilirsiniz, lakin kendini iyi zanneden kötü birini yolundan döndüremezsiniz zaten o iyi biridir, kendi aklına göre.en korkulması gereken insan tipidir.unutmayın. kötüler asla ben kötüyüm demez ve iyiler onlar da asla ben iyiyim demez, ama aptallar ve özentiler her ikisini der. ''b''
