bizim mahallede bi cadaloz kadın yaşıyor onun evinin önünden geçmeye korkarım cadı gibi bişey şüphesiz.. ravenna cadısına rahmet okutur cinsten sjsjsj.. bunun dışında öyle pekde korktuğum mekan yoktur mezarlar olabilir bunun haricinde aklıma gelmiyor..
Korkmak değil de Kızılay karanfil de Bi dövme salonu var. Dışında cansız mankenler filan asılı. Oranın önünden ne zaman geçsem içimi iğrenç bir his kaplıyor. Fazla rahatsız edici ve b.k gibi bir his.
Mekanla alakası var mı yok mu bilmiyorum ama beni kötü şeylerle dolduran bir yer.. Neyse düşününce Bile Bi garip oldum.
hem de çocukluktan beri korkuyorum. kokusu bile midemi bulandırıyor. ilkokula başladığım ilk gün, okulu göz alıcı ışıklarından dolayı hastane sanmıştım ve tırsmıştım... her seferinde gitmemek için direniyorum maalesef.
"tamam sakin, geldik, sakiin, sakin ol, nefes al, hayır düşmeyecek, ölemeyceksin ve bu camlar kırılmayacak, daha önce hiç olmadı sakiin, ahanda geldik. hemen in, hemen hemen hemen. bitti. aferim sana."
Otoparklar.
izlediğim dizilerin filmlerin etkisinde kalmış olmamdan olsa gerek sanki market poşetlerini arabamın bagajına koyarken yüzü maskeli bi adam bana ucunda susturucu olan silahı doğrultup; "x'in selamı var" deyip alnımın çatına silahı sıkacakmış gibi...
iyi de benim düşmanım yok ki. Arabam hiç yok. Neyse arabam olunca korkarım.
